هوش مصنوعی: پادشاه به فرزندش، خشایار، که فردی دانا و خردمند است، دستور داد.

هوش مصنوعی: چه چیزی را می‌خواهی؟ چرا ایستاده‌ای؟ بر روی کرسی خود بنشین و در جای خود آرام بگیر.

هوش مصنوعی: او گفت: اگر پادشاه اجازه دهد، قصد دارم به صید و شکار بروم.

هوش مصنوعی: فرزند گفت: همیشه شاد باش و همچون یک سرو، آزاد و رها زندگی کن.

هوش مصنوعی: اما مراقب باش که فقط به دنبال شکار آهوی نر نباشی و به وسایل و دام‌های دیگر توجه نکنی.

هوش مصنوعی: در این فصل، ماده حیوان مانند مادر است و بچه آهو در کنار او قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که برای مادرش دلسوزی نکند و به او آسیب بزند، ممکن است فرزند خود را در معرض خطر قرار دهد و او را به دردسر بیاندازد یا اسیر ببیند.

هوش مصنوعی: آسمان با رحمت خود بر او رحم نمی‌کند و به خاطر قدرتش، تن و دارایی‌اش را به آتش می‌کشد.

هوش مصنوعی: سپس او به نزد مادرش آمد و به شدت او را در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: او گفت: ای پسر عزیزم، جوان و باهوش، سخن را به درستی بیان کن و طبق دستورات من عمل کن.

هوش مصنوعی: لباس سفر را آماده کرده‌ای، اما کجا قصد رفتن داری، ای پسر جان؟

هوش مصنوعی: می‌گوید: ای مادر مهربان، فصل بهار است و آهویی در حال جست‌و‌خیز و چرا کردن است.

هوش مصنوعی: من از پادشاه روم اجازه گرفتم تا به مدت یک هفته برای شکار بروم.

هوش مصنوعی: لطفاً اجازه دهید تا با دلی شاد و سرمست به آنجا بروم.

هوش مصنوعی: او گفت به جوانمردی که پسر من، تو را خداوند در باغ نگه‌داری خواهد کرد.

هوش مصنوعی: دست مادر را بوسید و با محبت گفت: خداحافظ، ای سرچشمه عشق.

هوش مصنوعی: فرمان داده‌اند که شکارچی بیاید، زیرا زمان بهار فرارسیده است.

هوش مصنوعی: گفتند که برای کار آماده شو، همانند بازوی قوی که برای شکار آماده است.

هوش مصنوعی: وقتی پسر شاه بر فراز زین نشسته، آسمان بر او احسنس می‌گوید و بر او درود می‌فرستد.

هوش مصنوعی: گروهی از سواران به منظور شکار راهی شدند و با خود فردی مشهور را همراه کردند.

هوش مصنوعی: خشایار می‌پرسد که کجا جای زیباتر و دلپذیرتری وجود دارد از چمن‌زاری با زیبایی و آهوانش که بسیار دلربا و دلنشین است.

هوش مصنوعی: گفتند که ای پادشاه، به سمت شمال برو که چمن‌های سبز و لاله‌زارهای زیبا در آنجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: در آن منطقه پارس، در فصل بهار، از شهرها به سمت شکار می‌آیند.

هوش مصنوعی: آنها با شادی و خنده به دشت رفتند تا شاید غزالان بیایند و در آنجا بازی کنند یا خوش بگذرانند.

هوش مصنوعی: وقتی که به دشت نزدیک شدند، خشایار زیبایی آن دشت پر از لاله را خوشایند دید.

هوش مصنوعی: چمن و گل‌های رنگارنگش همگی تازه و خوشبو هستند.

هوش مصنوعی: بهار با شادابی و تازگی خود فرا رسیده و خوشبختی را به چمنزار هدیه داده است.

هوش مصنوعی: در اطراف آن، گروهی از آهوان با نشاط و شاداب به بازی مشغولند.

هوش مصنوعی: خشایار با سرعت به دنبالشون دوید و یک آهو را به عنوان نشانه و علامت قرار داد.

هوش مصنوعی: پهلوی آهوی نر را نشان دادی و به‌سختی کمان را کشیدی، تیر مانند پر از آن خارج شد.

هوش مصنوعی: خشایار به سوی او حمله‌ور شد و به سرعت به او نزدیک شد.

هوش مصنوعی: تو جوانی را دیدی که در آنجا به کمین نشسته بود و گفت که تیر من کار خود را انجام داد.

هوش مصنوعی: خشایار وقتی دید که تیر دیگری به پهلوی حیوانی فرود آمده، سرش را پایین آورد.

هوش مصنوعی: خشایار اعلام کرد که این شکار متعلق به اوست و نتیجه این تیراندازی و فعالیت‌ها نیز به او مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: جوان گفت که این شکار متعلق به من است و کار من است، نه از آن کسی دیگر.

هوش مصنوعی: خشایار گفت: من پسر پادشاه هستم و با همین قدرت، روزگار تو را نابود خواهم کرد.

هوش مصنوعی: جوان گفت که ما با تو خصومتی نداریم، چرا که دشت پر از شکار است و دنیا نیز محدود و تنگ نیست.

هوش مصنوعی: ولی من سریع‌تر از تو مورد اصابت قرار گرفتم؛ چرا که تیر بر پهلوی کسی که مرده است نشسته است.

هوش مصنوعی: خشایار به فردی بی‌خرد می‌گوید: چه چیز می‌توانی بگویی؟ زیرا مغز تو چیزی برای اندیشیدن ندارد.

هوش مصنوعی: تو چه کسی هستی که بخواہی در کار من دخالت کنی؟ خودت باید بزرگ‌تری از آنی باشی که بخواهی در زندگی‌ام نظر بدهی یا آن را تصدیق کنی.

هوش مصنوعی: اکنون من تو را هم مانند غزال هدف تیر قرار می‌دهم و اینک تو را زیر پا می‌گذارم.

هوش مصنوعی: جوان به پادشاه می‌گوید: ای پادشاه، تو می‌توانی مانند یک شاهزاده بزرگ و قدرتمند باشی و دستت را برای حمایت و کمک به دیگران گسترش دهی.

هوش مصنوعی: اما بهار است و باغ لاله‌ها پر شده است، هر دو برای جستجوی چیزی آمده‌اند.

هوش مصنوعی: ما برای شکار آمده‌ایم و نه برای جنگ، زیرا به دنبال فرار از مشکلات زندگی یا بی‌حوصلگی نیستیم.

هوش مصنوعی: نیازی نیست که ما با کینه‌ورزی دیگران را آزار دهیم، بهتر است که مانند یک آهو جان خود را برای محبت و وفاداری فدای کنیم.

هوش مصنوعی: او گفت: پس شکار من به همین دستان و بازوهایم وابسته است و این کار من است.

هوش مصنوعی: جوان گفت ای شاه، من دروغ نمی‌گویم چرا که از دروغ چیزی به من نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: ما به یکباره تیر و کمان را برداشتیم و خودمان هم مطمئن بودیم.

هوش مصنوعی: اما تیر من زودتر به هدف خورده است، همان‌طور که خون از پیشانی بیشتر جاری شده است.

هوش مصنوعی: خشایار به کسی که به نظرش نادان و مغرور می‌آید می‌گوید: ای احمق، اکنون زمان آن است که من با شمشیر هندیم تو را سرزنش کنم.

هوش مصنوعی: جوان گفت: ای پادشاه، تو هنرمند جنگی‌ هستی و من نیز از تو یاد گرفته‌ام و کمر به نبرد بسته‌ام.

هوش مصنوعی: متاسفم که بگذارم دستم به خاطر تو به سرنوشتی تلخ دچار شود، چرا که تو گل نازی در این باغی.

هوش مصنوعی: در اینجا، پادشاه جوان به خشم آمده و می‌گوید که تو هیچ نام و نشانی نداری.

هوش مصنوعی: تو چه کسی هستی و از کجا آمده‌ای که با پسر شاه همراه شده‌ای؟

هوش مصنوعی: جوان گفت: من نبردی ندارم، زیرا نامی برای من وجود ندارد و از این رو هیچ عیبی برایم محسوب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر حقیقت را بگویی، باید تمام کینه‌ها و دشمنی‌ها را کنار بگذاری و به صلح و آرامش روی بیاوری.

هوش مصنوعی: من اینک تیغ را به زمین انداخته‌ام و از اسب خود پیاده شده‌ام.

هوش مصنوعی: از ابزار جنگی و سلاح‌ها فاصله بگیر و از قدرت و بلندمرتبه‌گی‌ات humble بگذار و از اسب خود پیاده شو.

هوش مصنوعی: ما هر دو دوال کمر را بگیریم و در کشتی قرار بگذاریم، سپس به جلو حرکت کنیم.

هوش مصنوعی: هر کسی که بر زمین بیفتد، من می‌گویم که او را انتخاب کن به عنوان شکار.

هوش مصنوعی: خشایار وقتی دید که او به سویش می‌آید، متوجه شد که او همان شخص با اخلاق نیکو و فرهنگ عالی است.

هوش مصنوعی: از اسب پیاده شد و شمشیر انتقام را به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: جوانان بر روی کشتی نشسته‌اند و هر دو کمربند را محکم گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: سواران ویژه شاه از دور شاهزاده را دیدند که بدون هیچ گروهی و سپاهی در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: جوانی که در حال کشتی‌گیری است، دور کمرش را محکم کرده و به مبارزه پرداخته است.

هوش مصنوعی: شما دستور بدهید تا ما این راه را بگیریم و برای خودمان مسدود کنیم.

هوش مصنوعی: او گفت که من خود با او رقابت می‌کنم و اینجا جنگی در کار نیست، بلکه این یک نبرد و مبارزه است.

هوش مصنوعی: گاهی یکی قوی‌تر از دیگری است و گاهی هم برعکس. در نهایت، هیچ‌کدام نمی‌توانند همواره برتری داشته باشند و روزی یکی بر دیگری غلبه می‌کند و روزی دیگر برعکس.

هوش مصنوعی: ناگهان جوانی پاهایش را به سمت عقب برد و سرش را بر سینه پادشاه نهاد.

هوش مصنوعی: او را در آغوش گرفت و بر زمین انداخت، آسمان گفت: عالی عمل کردی، هزار بار آفرین!

هوش مصنوعی: او با لبخند بلند شد و گفت: این شکار حق تو است ای پادشاه مشهور.

هوش مصنوعی: شاهزاده از این موضوع شگفت‌انگیز ناراحت و عصبانی شد و با دستش به نشانه خشم عمل کرد و خود را از آن وضعیت نجات داد.

هوش مصنوعی: وقتی او موهایش را برداشت، مانند طلا بر شانه‌های ماهرو درخشش پیدا کرد.

هوش مصنوعی: در زیر سر خود، یک تکه ماه پنهان بود و به همین خاطر، شاه غافلگیر و متعجب شد.

هوش مصنوعی: دختری بسیار زیبا و جذاب وجود داشت که زیبایی و موهایش باعث می‌شد همه به او حسادت کنند.

هوش مصنوعی: گفت: چه اتفاقی برای تو افتاده است، ای کسی که دارای توانمندی‌های خویش هستی؟ چرا باید با دیگران که بی‌اهمیتند، سر و کار داشته باشی؟

هوش مصنوعی: خشایار از زیبایی و جلال این آب و رنگ حیرت‌زده است، در حالی که در جنگ و میدان نبرد همچون پلنگی شجاع و نیرومند ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: او را با محبت و لطافت خطاب کرد و گفت: ای زیبا روی، هیچ چیز جز نرمی و مهربانی برای تو مناسب نیست.

هوش مصنوعی: ای دختر زیبا، تو در این دشت و صحرا مانند یک شکارچی، آن پسر شاه را به دام انداختی.

هوش مصنوعی: آیا جای تأسف نیست که تو با این زیبایی و جذابیت، بر روی اسب سواری می‌کنی و در این دشت و خیابان‌ها گردش می‌کنی؟

هوش مصنوعی: بگو حقیقتاً پدر تو کیست و تو از کجا آمده‌ای و این کار چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: او گفت: من از سرزمین آذرآبادگان هستم و دختر پادشاه آنجا هستم.

هوش مصنوعی: من نسب و خاستگاه خود را به شما معرفی می‌کنم، زیرا من از نسل نیکان و انسان‌های پاک و مایه‌دار این دنیا هستم.

هوش مصنوعی: من از ماد و آریا هستم و این نسبت را به ایرانیان معرفی می‌کنم.

هوش مصنوعی: او پرسید: چرا به پارس آمده‌ای؟ آیا در دل تو ترسی وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: او گفت که من از هیچ‌کس نمی‌ترسم، زیرا اهورامزدا به من یاری می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر ساله من به فصل بهار می‌روم و در آن هنگام می‌بینم که چند دختر به شکار می‌روند.

هوش مصنوعی: هر سال به یک سو می‌رویم و در هر جا که هدفی برای شکار پیدا کنیم، به آن سمت می‌رویم.

هوش مصنوعی: گاهی به سمت گیلان و مازندران می‌روم، و گاهی به سوی گرگان و دریاهای گران‌بها.

هوش مصنوعی: امسال به پدرم گفتم که قصد سفر به پارس را دارم.

هوش مصنوعی: خبر دار شدم که با خوشبختی شاه داریوش، همه سرزمین پارس پر از شادی و لذت خواهد بود.

هوش مصنوعی: گفته شده که یک پادشاه معروف در پارس، شهری را بنا کرده است.

هوش مصنوعی: او نام استخر پارس را گذاشته و دروازه‌اش را به هر کجا که بخواهد آورده است.

هوش مصنوعی: این شهر را به قدری زیبا و دلپذیر کرده که به نظر می‌آید یک بهشت است، به ویژه در فصل بهار و در روزهای اردیبهشت.

هوش مصنوعی: در میان چمن، گل‌ها و گیاهان زیبا مانند گل، سنبل، سوسن و نسترن وجود دارند و این زیبایی به خاطر نرگس و فور است که در آنجا حضور دارند.

هوش مصنوعی: در باغ‌ها، شکوفه‌های درختان نارنج بهاری خود را در میان سبزهای سرسبز پخش کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من بسیار مشتاق هستم که امسال به پارس سفر کنم، انگار که جان پدرم به این سفر دعوت‌ام کرده است.

هوش مصنوعی: به دخترم فرمان داد که همیشه شاد باشد و از رنج و غم دور بماند.

هوش مصنوعی: مثل پنجاه دختر که همه از خانواده‌های بزرگ و محترم آن جمع هستند و با من همراهند.

هوش مصنوعی: همه افراد پارسا و خوب هستند، آن‌ها هم رفتار خوبی دارند و هم خلق و خوی نیکویی از خود نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: همه افرادی که در زمان شکار فعالیت می‌کنند، در حقیقت در میدان جنگ به دنبال پیروزی هستند و در تلاش برای موفقیت در این میدان هستند.

هوش مصنوعی: ما لباس دلیران را بر تن کرده‌ایم و خنجر را بر کمر بسته‌ایم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند که ما از نسل شیرانیم، زیرا ما خود به تنهایی مانند شیر نمی‌رویم.

هوش مصنوعی: همه‌ی افراد زیبا و خوش‌قد و قامت در زیر خواب در حال پنهان کردن زیبایی‌های خود هستند.

هوش مصنوعی: در اینجا به تفاوت‌های نقش‌ها و مقام‌های اجتماعی اشاره شده است. پزشک، دبیر و گنجور هر کدام به نوعی از علم و هنر وابسته هستند، در حالی که غلام و سوار و دستور به موضوعات دیگری از زندگی و جامعه اشاره دارند. این تفاوت‌ها نشان‌دهنده جایگاه‌های مختلف انسانی و اجتماعی است.

هوش مصنوعی: همه دختران مانند ماه تابان هستند و هیچ یک از آن‌ها نمی‌توانند مردی را در رکاب خود بگیرند.

هوش مصنوعی: خشایار به صدای زیبا و چهره دلربای آن زن نگاه کرد و تحت تأثیر قرار گرفت و نام خدا را بر زبان آورد.

هوش مصنوعی: او گفت: ای ماه زیبای من، تو مانند یک جوانمرد در جمع دوستان می‌مانی.

هوش مصنوعی: وقتی شب فرا رسید و وقت شام شد، هیچکدام از کنیزان و غلامان نیامدند.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانی تنها بمانی تا صبح، در حالی که شب تاریک است و به شامگاه نزدیک می‌شویم؟

هوش مصنوعی: بیا امشب به سمت من بیا و با هم باشیم.

هوش مصنوعی: دختر زیبای ماهرو با لبخندی گفت: ای پادشاه آزادمنش،

هوش مصنوعی: تو فکر می‌کنی که یک پرنده کوچک را به دام انداختی، اما نمی‌دانی که در واقع با یک پرنده درنده روبه‌رو هستی که در زمان نیازش، قدرت و شجاعت زیادی دارد.

هوش مصنوعی: اگر از پرندگان شکاری مثل شاهین و باز نترسی، به زودی چیزی از دلت برنمی‌گردد و انبار خوب و پربار تو خالی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: فکر می‌کنی که شکار راحتی به دست آورده‌ای، اما نمی‌دانی که پرنده‌ای نادر و غیرقابل دسترس است و به دام نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: این پرنده در آشیانه‌اش برجسته و بلند است و نیازی به نگرانی از دام‌ها و تیر و کمان ندارد.

هوش مصنوعی: من دختری از ایران هستم، از نسل پاک‌زادانی که نژاد ما به شاهان می‌رسد.

هوش مصنوعی: خشایار گفت که صدبار به تو آفرین می‌گویم، زیرا هم از نسل پاکی هستی و هم دارای دین پاک و نیکو.

هوش مصنوعی: مرا به خانه‌ات دعوت کن تا سوار بر مرکب بیایم، ای دربان!

هوش مصنوعی: سپس او سرش را به زیر انداخت و چهره‌اش به رنگ قرمز در آمد، مانند حریر قرمز.

هوش مصنوعی: او گفت که از زمان نیاکان ما، هر کسی که ناشنوا باشد نخواهد توانست بگوید که مهمان ماست.

هوش مصنوعی: اگر مهمان را به در بیرون کنیم، خودمان هم به این راه نمی‌توانیم قدم بگذاریم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه جوان، لطفاً به چادر ما بیا و شب را در کنار ما بگذران.

هوش مصنوعی: آنها خود را آماده کردند و شمشیر و سلاح را به دست گرفتند.

هوش مصنوعی: آنها از چراگاه اسبان‌شان را گرفتند و به سمت راهی شاداب حرکت کردند.

هوش مصنوعی: هنگامی که سواران شاهزاده، شاه پور را در شب از پشت مشاهده کردند، به او توجه کردند.

هوش مصنوعی: او همزمان که در حال راندن اسب خود است، جوانی را می‌بیند که به سمت شمال می‌رود.

هوش مصنوعی: از خودتان بترسید، چرا که میر شکار با صد سوار، که بی‌نام و نشان است، در کمین شماست.

هوش مصنوعی: به سوی خشایار چون اسبی تندرو دویده شد و خشایار به سمت او برگشت و او را شناسایی کرد.

هوش مصنوعی: او گفت که من با شما کاری ندارم و به خاطر جوانی و مبارزه با شما نیست.

هوش مصنوعی: این جوان مرا به مهمانی دعوت کرده و گفته است که امشب را پیش ما بمان.

هوش مصنوعی: شما در صبح‌هنگام به گشت و گذار در اطراف دشت می‌پردازید تا زمانی که من به آنجا برسم.

هوش مصنوعی: او صحبت کرد و سریعاً به مسیرش ادامه داد در حالی که همراه همان دختر نیکوکار بود.

هوش مصنوعی: وقتی که مسافت بیشتری طی کردند، به دشت و دامنه کوه رسیدند.

هوش مصنوعی: خشایار، تو جوانان را می‌بینی که با زره‌های جنگی و کمرهای محکم، آماده نبرد هستند.

هوش مصنوعی: مردی با شمشیر و تیر و کمان آماده به نبرد است و خنجرش را به کمر بسته، مانند شجاعانی که در میدان جنگ حاضرند.

هوش مصنوعی: سواران بر اسب‌های تازی به سوی دشت حرکت می‌کردند از صبح زود.

هوش مصنوعی: فریادی برمی‌آید که ای ماه مهری، چرا چهره‌ات را از ما پنهان کرده‌ای و ما را از خود دور کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: ما اینقدر در اطراف دشت به گردش پرداختیم تا مبادا تو را شیر در خطر بیندازد و آسیب برساند.

هوش مصنوعی: ما در کوه‌ها و دشت‌ها به دنبال چیزهایی رفتیم، اما هرچه بیشتر تلاش کردیم، کمتر به مقصد رسیدیم.

هوش مصنوعی: حالا که این جوان به تو آمده، این چه کسی است که چنین کارهای تازه‌ای از تو سر زده است؟

هوش مصنوعی: او گفت که این پورشه، جوانی چون داریوش را دارد؛ کسی که به دنبال جهان و سرشار از عقل و ذکاوت است.

هوش مصنوعی: اسب‌ها بر زمین پریدند و بر پسری که پادشاه است، درود و تحسین فرستادند.

هوش مصنوعی: گفتند ما از چهره‌ات خوشحال هستیم و به خاطر این شیوه‌ی صحبت کردن و شخصیت تو نیز شادیم.

هوش مصنوعی: ما دارای نعمتی بزرگ بر جان خود هستیم، زیرا مانند فرزند پادشاه، مهمان ماست.

هوش مصنوعی: در این گل‌زار زیبا افتخار می‌کنیم که چنین پادشاهی به ما رسیده است.

هوش مصنوعی: سوارکاران به سرعت به او رسیدند و او را از روی اسب پایین آوردند.

هوش مصنوعی: اسب او را بردند و جلادان آن را گرفتند و پرستاران زینش را آماده کردند.

هوش مصنوعی: بر روی او جواهرات و طلا و نقره ریختند.

هوش مصنوعی: شاه را به سوی کاخ می‌برند و بر کرسی طلایی نشاندنش.

هوش مصنوعی: آنها خود را گرفتند و زره‌اش را از تنش برداشتند و سپس لباس طلایی‌اش را بر تنش پوشاندند.

هوش مصنوعی: سپس سفره‌ای برای پادشاه پهن کردند که شامل غذای خوشمزه‌ای مانند کبک بریانی و ماهی نر بود.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده است که دیگران می‌نوشیدند و لیوان طلا را به آن مرغ بریانی که در دستانش داشت، می‌دادند.

هوش مصنوعی: از شراب و کباب بره‌ها گرفته شده و حالا به سمت خوردن هجوم برده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان‌ها از خوراکی و نوشیدنی خوششان بیاید و مشغول لذت بردن از آن شوند، گرما و نشاط بیشتری احساس می‌کنند.

هوش مصنوعی: نوازندگان با آلات موسیقی مانند چنگ و رباب در دنیای خود به خوشی و موفقیت دست یافته‌اند.

هوش مصنوعی: خشایار (شخصیتی از تاریخ یا افسانه) چنگی (ساز موسیقی) را به دست گرفت و گفت: «به من ماهی داده شده که در چنگم شکسته است.» این جمله نشان‌دهنده‌ی حسرت یا اندوه او از دست دادن چیزی زیبا یا ارزشمند است.

هوش مصنوعی: کسی زلفش را به دور گردنم پیچیده و این وضعیت من را برای همیشه گرفتار کرده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زندگی می‌کنم، همین ارتباط و وابستگی به عشق در من باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: او را از صمیم قلب دوست دارم و به خاطرش همیشه به دوری‌اش فکر می‌کنم، که این موضوع باعث کسالت و ناراحتی من می‌شود.

هوش مصنوعی: سپس دوباره چنگ را به دست گرفت و ماه مهر شروع به خواندن اشعار از روی عشق و محبت کرد.

هوش مصنوعی: او گفت که جانم برایم اهمیت چندانی ندارد، اگرچه مانند ماهی زیر ابر برود.

هوش مصنوعی: اما باید بداند که این معشوق زیبا هرگز با کسی صحبت نکرده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از باغ، گلی را که بلبلی به آن نچیده و نشکفته، نمی‌چیند.

هوش مصنوعی: اگر کسی واقعا شاهزاده باشد، باید به اصل و نژاد خود افتخار کند و ارزشمندتر از این ماه و خورشید باشد. اینگونه نیست که به زیبایی‌های ظاهری دیگران کم اهمیت داده شود.

هوش مصنوعی: اگر جوانمردی از شاهزاده‌ای اسیر شده باشد، مهریه‌اش می‌تواند به اندازه‌ای باشد که بر راز و رمز دل‌ها تأثیر بگذارد و عواطف را به دام اندازد.

هوش مصنوعی: رود به سوی آذرآبادگان می‌رود و نزد پدر شاه آزادگان می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر او را می‌خواهی، لطف کند و قدمی به سوی ما بردارد، همان شخص معروف و شناخته شده.

هوش مصنوعی: اگر پدر دختر بخواهد، دیگر در جهان همتای او به دنیا نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: خشایار به سراغ چنگ رفت و دوباره با آهنگ ساز، آواز زیبایی را خواند.

هوش مصنوعی: او گفت: تو مثل گل نسترن تازه‌ای که زبانش را باز کرده و سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: من شبیه یک بلبل هستم که به گل سرخی علاقه‌مند است، اما تو به من دلبستگی نشان نداده‌ای و من را در شرایط سختی قرار داده‌ای.

هوش مصنوعی: به هر جا که بروم، تو هستی ای معشوق که من با تمام وجود به تو نیازمندم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی جان من را می‌دهم و اگر بخواهی سرم را هم به پای تو می‌گذارم.

هوش مصنوعی: من هستم و تو وجود من هستی. چگونه ممکن است که وجود من از وجود تو جدا شود، مانند اینکه جان نتواند از بدن جدا شود.

هوش مصنوعی: همه دختران خوشحال و خندان شدند و از خوشحالی دندان‌های آنها مثل نقره درخشید.

هوش مصنوعی: به شاهزاده خبر دادند که برای پادشاه، تخت خواب در محل مناسب آماده شده است.

هوش مصنوعی: ای شاهپور، بفرمای و آرامش بده، چرا که من از حسد و بدی‌ها به دور از چهره زیبای تو هستم.

هوش مصنوعی: خشایار از کاخ خود برخواست و به سوی خوابگاهش رفت.

هوش مصنوعی: تنهاتر بخوابید مانند آن جوان که امیدش از خداوند دنیا ناامید شده است.

هوش مصنوعی: وقتی صبح شد و او از خواب بیدار شد، به زودی پرستارش نزد او آمد.

هوش مصنوعی: عطر گل بیاور و با گلاب حریری سفید و یک ظرف آب هم بیاور.

هوش مصنوعی: چورو را صفا بخشید، آن پسر شاه به دربار ماه آمد.

هوش مصنوعی: به سوی چمن برو که در سایه‌سار آن، هنوز صبحانه برپاست.

هوش مصنوعی: چمن در فصل بهار مانند گلستان است و چهره‌ی آن نگار چون خورشید درخشان و زیباست.

هوش مصنوعی: شاهزاده در هر سو به اطراف نگاه کرد و باغ را که پر از گل و گیاه بود، همچنین در و صدف را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: تمام بلبل‌ها در حال آواز خواندن و جیک جیک کردن هستند و از این گل به آن گل می‌روند و آن را وطن خود می‌دانند.

هوش مصنوعی: گل‌ها و گیاهان زیبا، مانند گل نسرین و سنبل، چمن را به طرز بسیار زیبایی زینت بخشیده‌اند.

هوش مصنوعی: در آن دشت سرسبز و پرگل، آهوهای زیبا به آرامی در حال می‌رقصند و در حین حرکت، غزلی دلنشین می‌خوانند. این صحنه در اوج زیبایی‌های فصل بهار اتفاق می‌افتد.

هوش مصنوعی: چو مهری که به زیبایی آراسته شده، مانند ماه مهر بر تخت نشسته است و جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی صدای شیپور را شنید، برپاخاست و زیبایی‌اش به قدری حیرت‌انگیز شد که جهان را زینت بخشید.

هوش مصنوعی: لبخند او چون ماه تابان، دلش شاد و خوشحال شد.

هوش مصنوعی: گفت: ای شاه، صبح تو خوش باشد، زیرا شادی ما از نیک‌نژادی توست.

هوش مصنوعی: صبحانه تمام شد و در دشت، غزالانی در حال عبور بودند.

هوش مصنوعی: غزالان وحشی در لاله‌زار در حال دویدن و حرکت هستند و در تلاشند که از خطر فرار کنند.

هوش مصنوعی: به پسر شاه گفتند که سپاه سواران به دشت آمده و آماده جنگ هستند.

هوش مصنوعی: او فرمان داد که اسبش را بیاورند چون باید به زید برود.

هوش مصنوعی: او گفت: خداحافظ ای ماه مهر، چطور می‌توانم از چهره‌ات دور شوم؟

هوش مصنوعی: به او گفتند که خداوند تو را حفظ کند و چشمان دشمنان و بدخواهان تو را نابینا کند.

هوش مصنوعی: سوار اسب شد و به راه افتاد، تمام سپاه هم به دنبال او حرکت کردند.

هوش مصنوعی: او گفت که من هیچ علاقه‌ای به شکار ندارم و قصد دارم به سوی پادشاه بروم.

هوش مصنوعی: به سمت شام رفتند، در جایی که شاه بزرگ خود در بارگاه حضور داشت.

هوش مصنوعی: خشایار به نزد پدرش آمد و زمین را بوسید و در حال ایستاده باقی ماند.

هوش مصنوعی: شاه فرمود فرزند من همان جوان بارور و با استعداد من است.

هوش مصنوعی: بیا و بر این تخت طلا بنشین، تا پدرت لحظه‌ای صورتت را ببیند.

هوش مصنوعی: خشایار بر تخت سلطنت نشسته و وزیر و فرمانده‌اش در کنار او ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: او هیچ حرفی نمی‌زد و زبانش را بسته بود، اما از فکر کردن به چهره‌ی معشوقش در درونش دچار آشفتگی شده بود.

هوش مصنوعی: وقتی زمان شام فرا رسید، از نو بپا خواستند و مجلسی دیگر را تزئین کردند.

هوش مصنوعی: خشایار بر پیش مادرش آمد و صورت و سر او را بوسید.

هوش مصنوعی: پدر گفت: پسرم، چقدر زود آمدی! به راستی که تو مانند شکارچی نیستی که با احتیاط و در کمین بیاید.

هوش مصنوعی: او گفت: ای مادر مهربان، در اینجا شکار بسیار است و آهوها در حال چرا هستند.

هوش مصنوعی: من به نزد دل پدرم آمدم، زیرا از تنهایی خسته شدم و به سرآمدم.

هوش مصنوعی: لطفاً مرا تنها بگذار، زیرا خسته‌ام و تو گویی که من شکسته و خرد شده‌ام.

هوش مصنوعی: پس از اینکه دست مادر را بوسید، با ناز و آرامی به سمت جای خوابش رفت.

هوش مصنوعی: زمانی که صبح روشن شد، پرستار او به سوی بانوی زیبا آمد.

هوش مصنوعی: خشایار گفت که خواب به چشمش نمی‌آید و سر خود را به دستش می‌فشارد.

هوش مصنوعی: او به زیبایی اشعار عاشقانه می‌خواند و با خود گفت‌وگو می‌کرد.

هوش مصنوعی: گفت: از او شنیدم که صدایی را که با خودت داشتی، در گوش می‌زدی.

هوش مصنوعی: ای ماه زیبای من، که زیبایی‌ات مانند نور وجودت چمن را روشن کرده است.

هوش مصنوعی: من در بهشت برین با حوریانی که همه زیبا و دلربا هستند، دیروز صحبت کردم.

هوش مصنوعی: من شنیدم که اطرافم صدای چنگ و آواز و ساز به گوش می‌رسد و این صداها مانند سرگرمی‌هایی دلپذیر هستند.

هوش مصنوعی: شراب و طعم آن، همچنین روایت و جامی از می، همه از هنرمندان و نوازندگان و سازهای مختلف نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: امشب یکی زن سالخورده به من نزدیک می‌شود، او همیشه هم در کنار من است.

هوش مصنوعی: هر دو این رویداد در عمر من ثبت می‌شود، همان‌طور که پرستار پیر آن باغ را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: سپس دایه به بانوی خود گفت که باید برای خشایار همسر مناسبی پیدا شود.

هوش مصنوعی: چون او جوان است و به یک زن نیاز دارد، دیگر نمی‌توان از پرستار پیر استفاده کرد.

هوش مصنوعی: وقتی پرستار به نزد نوجوان آمد، دستور داد که یک نوشیدنی بیاورند.

هوش مصنوعی: وقتی خدمتکار به نزد پسر شاه آمد، دستور داد که پیر مهران را درخواست کند.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید طلوع کرد، سرزمین را در بر گرفت و با کمر خود، تنگ در آغوش گرفت و بوسه‌ای به آن هدیه داد.

هوش مصنوعی: مهران به من گفت که خیلی خسته‌ام، به گونه‌ای که انگار شکسته‌ام.

هوش مصنوعی: من می‌خواستم که تو حرفی بزنی تا حالت را بهتر بفهمم و بتوانم به جمع دوستان بپیوندم.

هوش مصنوعی: هنگامی که خورشید درخشان برمی‌خیزد، مردی با دانش و تجربیاتی فراوان، توانا و بیدار به نظر می‌رسد. او از دنیای اطراف خود آگاه است و تجربیات سال‌های عمرش به او بصیرت و آگاهی داده است.

هوش مصنوعی: نگاهی به چشمان آن جوان انداخت و فهمید که عشق او را به آتش کشیده است.

هوش مصنوعی: او گفت: همیشه می‌خواستم که فرزند پادشاه را به خدمت بگیرم و بعد از حضور در درگاه، به او خدمت کنم.

هوش مصنوعی: دیروز، به خدمت پادشاه، وزرا و امیران بزرگ و باپیشه قرار داشتم.

هوش مصنوعی: همه در کنار هم جمع شده بودند در حضور پادشاه و سپس او به آن‌ها دستور داد.

هوش مصنوعی: خشایار به مدت بیست سال از هر نظر به کمال و بلوغ رسیده است.

هوش مصنوعی: حال زمان آن رسیده که به خاطر او یک دختر زیبا انتخاب کنیم.

هوش مصنوعی: دختری از خانواده‌ای اصیل و با شخصیت نیکو به دنیا آمده که مهربان و خوش‌رفتار است.

هوش مصنوعی: همه آنها که نیکوکار و با فضیلت‌اند، همگی از نسل‌های خوب و راستگو هستند.

هوش مصنوعی: همیشه سالم و با استعداد باش و نیز از نظر رفتار و اخلاق نیکو و شایسته رفتار کن.

هوش مصنوعی: وقتی شاه ایران بیاید، نباید هیچ موجودی بدون وجود باشد.

هوش مصنوعی: در اینجا به کشورهای مختلفی اشاره شده است، از جمله مصر، روم، چین، یونان و آشور. این کشورها به عنوان منابع فرهنگی و تاریخی یکدیگر یاد شده‌اند و نشان‌دهنده تبادل و تأثیر متقابل بین این تمدن‌ها هستند.

هوش مصنوعی: همه زیبا و دلنشین هستند، همچون ماه، و همه در خور شایستگی‌های پسر پادشاهند.

هوش مصنوعی: هر جا که پادشاه دستور دهد، ما دختران آماده‌ایم تا به خواسته‌های او عمل کنیم.

هوش مصنوعی: پس از آن مرا از مجلس خواستند و برای شما نظر و مشورتی طلب کردند.

هوش مصنوعی: به زمین بوسه زدم و نزد شاه رفتم، در آن کاخ بزرگ چنین گفتم.

هوش مصنوعی: ای فرمانروا، لطفا اجازه بده که پسر شاه از شکار برگردد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بدانم نظر و فکر او کجاست و چه آرزویی در سر دارد.

هوش مصنوعی: مهران، تو در این موضوع و در این جمع به خوبی سخن گفتی.

هوش مصنوعی: تو خود با پسر من صحبت کن و ببین او چه طور زنی را انتخاب خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اکنون با تو صحبت کردم، چه دستوری می‌دهی؟ تو شاهزاده‌ای و من در مسیر تو هستم.

هوش مصنوعی: گفت: من هیچ زنی از روم و چین و نه از مصر و هند و امثال آنها نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: امیری از نسل آزید هاک وجود دارد که یکی از دخترانش افراد خوب و پاکی است.

هوش مصنوعی: او در آذرآبادگان، امیر است و در آنجا مانند یک شاه حاکم است.

هوش مصنوعی: من او را از صمیم قلب می‌خواهم و به خاطر دوری‌اش احساس خستگی و کسالت می‌کنم.

هوش مصنوعی: مهران از جوان شنید که چه پاسخی داده است و با تعجب پرسید: آیا این را در خواب دیده‌ای؟

هوش مصنوعی: او گفت: من او را در شکار دیدم، مانند مردانی که برای نبرد وارد می‌شوند.

هوش مصنوعی: ماهرویی که زیباست و نام نیکی دارد، همواره در حال نبرد و جنگ است و دارای خُلق و رفتار نیکوست.

هوش مصنوعی: او هم خوب سخن می‌گوید و هم بسیار دل‌فریب است، هم راستگوست و هم چهره‌اش زیبا و دلنشین است.

هوش مصنوعی: در اینجا توصیف مردان جنگی است که لباس رزم به تن کرده‌اند و بر سر خود نیز کلاه خود دارند. آنها آماده نبرد هستند و به شکل دلیرانه‌ای نمایش قدرت و شجاعت می‌کنند.

هوش مصنوعی: من جز او هیچ کس را نمی‌خواهم؛ در این دنیا فقط او همسر من است و بس.

هوش مصنوعی: وقتی مهران خبر را شنید، دلش شاد شد و از مشکلات و سختی‌های این کار رهایی یافت.

هوش مصنوعی: او گفت که به خدمت پادشاه می‌رود و همان دختر خوب را خواستگاری می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که کاخ وزیران و فرماندهان سپاه آماده و مرتب شد،

هوش مصنوعی: همه به هم آمدند و زرنگی کردند تا وقتی که پادشاه بر تخت نشسته است.

هوش مصنوعی: پادشاه دستور داد تا مهران بیاید و او خواست تا ببیند چه چیزهایی نیاز است.

هوش مصنوعی: وقتی مهران وارد شد، به زمین بوسه زد و گفت: «پادشاه جهان، شاد و خوشبخت باشی.»

هوش مصنوعی: مهران از تو پرسید که چه خبری داری و چرا این طور با ما صحبت می‌کنی، پسر؟

هوش مصنوعی: شاه گفت: دل شاد داشته باش و از رنج و غم کاملاً آزاد باش.

هوش مصنوعی: به شهپور گفتم درباره شهریار و آن جوان خوشبخت که هم‌اکنون در حال خوشی و کامیابی است.

هوش مصنوعی: او گفت که من از هیچ سرزمین یا سلطنتی چیزی نمی‌خواهم و به هیچ چیز دیگری هم نیازی ندارم.

هوش مصنوعی: دختری از آذربایجان که پدرش امیر است، در آن سرزمین زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: آن دختر با نام ماه مهر همچون سرو بلند و زیباست.

هوش مصنوعی: اگر این پادشاه بخواهد، من هیچ زن دیگری جز او را به عنوان همسر نخواهم پذیرفت.

هوش مصنوعی: شاه به همراه بزرگان، وزرا و افسران دستوراتی صادر کرد.

هوش مصنوعی: این دختر چگونه است که پدرش خشایار، او را دیده؟ آن چهره ماهگونه چه زیبایی دارد!

هوش مصنوعی: بگو به مهران که او در کجا بوده که خود را آنچنان عزیز و برتر از جانش می‌داند.

هوش مصنوعی: او گفت که در فصل بهار، سوار بر اسب، شکار را دیده است.

هوش مصنوعی: سران کشور اعلام کردند که کاروان شاه نیز از نسل پادشاهان و با تشکیلاتی بزرگ و مجلل است.

هوش مصنوعی: مردی بیدار و با شخصیت که دارای نام و جایگاه است، کسی را که حسد و کینه نسبت به او داشته باشد، نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: سال‌ها آذربایجان تحت نظر و مدیریت شاه بود و در این منطقه زندگی می‌کردند.

هوش مصنوعی: یک نفر دختری دارد که مانند نگار زیبایی است، قامت او به مانند سرو است و چهره‌اش همچون بهار زیبا و دلنواز است.

هوش مصنوعی: او مانند مردان، تربیت شده است و لباس دلیران بر تن دارد.

هوش مصنوعی: زمانی به جنگ می‌رود و چون شیر دلیر است و زمانی دیگر در جشن و سرور خوشحال و خندان است.

هوش مصنوعی: آن کس که زبان گیتار را آموخته، دیگر هر دانشی را که بخواهد، به راحتی می‌تواند به دست آورد.

هوش مصنوعی: نژاد او به بازدیدها بسیار باارزش و با هرگونه آلودگی دور از پاکی و درستی است.

هوش مصنوعی: در این بحث، همگی نظر دادند و درباره آن صحبت کردند، مانند اینکه در یک گروه، نظرها مطرح می‌شود.

هوش مصنوعی: سلطان دستور داد نامه‌ای بنویسند و از خواسته‌های خود بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: از آن دختر زیبا و ماهرو چیزی بخواهید و هر طور که می‌خواهید با او صحبت کنید.

هوش مصنوعی: وقتی مهران به شاهپور رسید، دلی شاد و سری پر از خوشحالی داشت.

هوش مصنوعی: او گفت: "ای جوان، خوشا به حال تو که هم شاه و هم فرماندهان تو را می پسندند و از تو راضی هستند."

هوش مصنوعی: آنها به ستایش کامپوی شاه پرداختند که هم انسان نیکو و هم خیرخواه است.

هوش مصنوعی: همه در جلسه نظر دادند و پس از آن پادشاه به من گفت.

هوش مصنوعی: ما دختری از خاندان شاه را به خدمت می‌گیریم و فردا با فرماندهان سپاه ملاقات خواهیم داشت.

هوش مصنوعی: او گفت برو و خدمت پادشاه برو، اجازه‌ام را بگیر و نیاز خود را مطرح کن.

هوش مصنوعی: وقتی مهران به حضور شهریار رسید، به او گفت: ای شاه بزرگ و مشهور.

هوش مصنوعی: خشایار می‌گوید: اگر پدرم اجازه بدهد، خودم به آن مکان می‌روم.

هوش مصنوعی: پس به او دستور دادند که چند روز دیگر برایش آماده‌سازی سفر را انجام دهند.

هوش مصنوعی: او را با عظمت و موقعیت بالا به شهر آن فرد نیکو نام فرستادند.

هوش مصنوعی: یک فرستاده به نزد پادشاه آذربایجان در آنجا رفت.

هوش مصنوعی: پیام آورده‌اند که کسی از راه می‌رسد و شما باید با خوش‌رویی و احترام از او استقبال کنید، چون او فرزند شاه است.

هوش مصنوعی: وقتی خبر به سوی لشکر شاه می‌رسد، خشایار شاه نیز از سرزمین پارس می‌آید.

هوش مصنوعی: خشایار، شاهزاده جوان، با همراهی افسرانش به میدان می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی پیام‌رسانی رسید و خبر را به من رساند، تمام اسرار پنهان را برملا کرد.

هوش مصنوعی: کامپویه به فرمانروایان گفت: ای بزرگ‌مردان و نام‌آوران، تذکر دهید که...

هوش مصنوعی: زمانی که شاه جوان خشایار فردا به آذرآبادگان می‌آید.

هوش مصنوعی: آیین و رسم همه شهرها و کوه‌ها را به خاطر برگزاری یک مهمانی و پذیرفتن مهمان، تعطیل کنید.

هوش مصنوعی: به هر کجا که برویم، موسیقی و آواز پخش می‌شود و مردم برای شاهزاده آرزوی خوشبختی می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که همه کارها به سامان رسید و هر چیزی مرتب و آماده شد، از چادر و محل زندگی و هر آنچه که لازم بود.

هوش مصنوعی: سواران با اسب‌های تازی، همه لباس‌های رسمی خود را پوشیده و خوشحال و شادمان هستند.

هوش مصنوعی: آنها از شهر فاصله گرفتند و به جای دوری رفتند در حالی که همه خوشحال بودند و دل‌هایشان پر از شادی و سرور بود.

هوش مصنوعی: وقتی که از دور دیدند سپاه و پرچم شاه ایران به سمتشان می‌آید، احساس امنیت کردند.

هوش مصنوعی: زمانی که او به پادشاه نزدیک‌تر شد، پسر پادشاه از اسب شاه پیاده شد.

هوش مصنوعی: افرادی که در برابر او تعظیم کرده بودند، به او گفتند: ای پادشاه بزرگوار و آزادمنش، تو را ستایش می‌کنیم.

هوش مصنوعی: در آغاز ماه، چنین اتفاقی افتاد که ما به اینجا رسیدیم و فرزند شاه انتخاب شد.

هوش مصنوعی: تو با آمدنت، دل و جان ما را بسیار شاد کردی و با حضور خود، میزبان ما را مفتخر نمودی.

هوش مصنوعی: بسیار مهربان بود، همان پسر شاه سوار که فرمودند بیایید راه را نشان دهید.

هوش مصنوعی: پس از آن، به مکان خرید آمد و در جایی که همه چیز مهیا و آماده بود، فرود آمد.

هوش مصنوعی: در یک شب در آن محل و کاخ، همان پسر شاه همراه خود با سپاه ماند.

هوش مصنوعی: بنده‌ای با عظمت و شکوه خود را نشان داد، همچون شاهی که برای کار و خدمت آماده است.

هوش مصنوعی: زمانی که وقت خواب فرا رسید، در کاخ به خواب رفت مانند یک شاه و تمام سپاهش نیز به خواب رفتند.

هوش مصنوعی: خشایار به خاطر شوق و هیجانش نتوانست بخوابد و از جای خود برخاست، او یک مرد جوان شجاع و پر انرژی بود.

هوش مصنوعی: او یک خنجر زیر سرش داشت، آن را درآورد و به کسی که بر او تاخت، چنگ انداخت.

هوش مصنوعی: زمانی که از زیر چادر خارج می‌شویم، زیبایی گلزار و نور ماه ما را فرا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هوا بسیار نرم و مطبوع است و وقتی سربازان به تماشای آب‌های روان پرداختند، حس خوبی به آنها دست داد.

هوش مصنوعی: در این شعر، به مراسم نظامی اشاره شده است که در آن افراد احترام گذاشته و با شادی به پادشاه سلام می‌کنند. اما باوجود این شادی، روشن است که در آغاز روز هنوز مهمی اتفاق نیفتاده است.

هوش مصنوعی: هرگاه تو دستور دهی، ما همراه تو خواهیم آمد و در حضور تو خواهیم بود.

هوش مصنوعی: گفت که تو خوشبختی، همراه من بیا تا در این باغ بگردیم.

هوش مصنوعی: آنها در شب ماهتاب به جایی نزدیک آب رفتند.

هوش مصنوعی: درخت قدیمی که شاخ و برگ زیادی ندارد، هیچ بادبزنی هم در آن کار نمی‌کند.

هوش مصنوعی: در کنار آبشار نشسته بودند و از دور چند سوار را مشاهده کردند.

هوش مصنوعی: خشایار گفت که باید در پشت درخت مخفی شود، زیرا در این مکان سخت و دشوار، این کار ضروری است.

هوش مصنوعی: بگذار ببینیم این سوارانی که در شب به راه افتاده‌اند برای چه چیزی به این جا آمده‌اند.

هوش مصنوعی: جوانان به طور پنهانی در حال مراقبت بودند و به شدت پشت درخت ایستاده بودند.

هوش مصنوعی: نظامیان به آبشار رسیدند و چهار نفر از آنها از اسبان پیاده شدند.

هوش مصنوعی: اسب‌ها را برای چرا آزاد کرده‌اند و در کنار هم نشسته و به گفت‌و‌گو پرداخته‌اند.

هوش مصنوعی: یک نفر گفت که یک خر (حیوان) در حال قول دادن است و پنجاه نفر مرد به خاطر جنگ به قصر رفتند.

هوش مصنوعی: آن دختر زیبا را بی‌هیچ حرف و گفتگویی از شهر می‌دزدند.

هوش مصنوعی: دختر خوب و نیکو گفت که اگر بخواهند، باید از طرف پدر او درخواست کنند.

هوش مصنوعی: او گفت: ای نادان، دو سال است که آن پسر بی‌وقفه در تلاش است.

هوش مصنوعی: دختری از نسل آزدیدهاک وجود دارد که هیچ ترسی از شیر و ببر ندارد.

هوش مصنوعی: او هم زیباست و هم از نسل پاک و اصیل، که از دو پادشاه باخبر و بیدار به دنیا آمده است.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم این است که برزیری جوان از مادرش به او می‌گوید که کوروش، پدر او، خود نیا یا نیاکانش است. به عبارتی، او به ریشه و هویت خود اشاره می‌کند و از ارتباطش با کوروش، که نماد قدرت و عظمت است، صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی در میدان جنگ مانند شیران شجاع و دلیر است و گاهی در مجالس، شاد و خندان به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌تواند کسی از میان ویران‌ها عبور کند، در حالی که دزدان خانه‌اش را ندارند؟

هوش مصنوعی: روزی او به دنبال شکار جوانی رفته است که کسی به دنبالش است و او را می‌خواهد.

هوش مصنوعی: از قفقاز یک نفر با اراده و آماده به کار آمده است، که ممکن است بتواند او را به اسارت درآورد.

هوش مصنوعی: زمانی که مهر و آفتاب را دید، به سرعت بر اسب سوار شد و با حرکات دستش علامتی ساخت.

هوش مصنوعی: او به قدری با دقت و قدرت ضربه‌ای به مچ دست او زد که شمشیر از دستش زمین افتاد.

هوش مصنوعی: سپس یکی به اسبش ضربه‌ای زد و او را به حرکت درآورد، در حالی که آن شخص نادان بی‌خبر از عواقب کارش بود.

هوش مصنوعی: وقتی او با لشکر شجاع خود رفتار کرد، مانند شیر نر به دنبال شکار رفت.

هوش مصنوعی: اکنون آن جوان در وضعیت بد و ناراحت به سر می‌برد و از دوری او آرامش ندارد.

هوش مصنوعی: به پنجاه مرد اعتماد کرده‌ام و تو را به دست این افراد سپرده‌ام تا به کارهایت رسیدگی کنند.

هوش مصنوعی: چهره تو به سوی آذرآبادگان است و در آن مکان پنهانی به سمت کاخ می‌نگرد.

هوش مصنوعی: بیا دختر شاه را به من بیاور، تو که آن ماه زیبا را به دست می‌آوری.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دختر شاه بخواهد، همیشه در حال انتظار است تا آن که چیزی به دست آورد.

هوش مصنوعی: امروز خبر رسید که سپاه از سرزمین پارس به همراه خشایار شاه می‌آید.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف پذیرایی از تمام سربازان و افسران می‌پردازد که به خاطر پیروزی‌ها و موفقیت‌ها، با احترام و ارادت مورد استقبال قرار می‌گیرند. همچنین اشاره به جلال و شکوه مقام سلطنت هم دارد که با این مراسم تجلیل می‌شود.

هوش مصنوعی: آن‌ها به نزدیکی این مکان رسیدند و در این دشت چادر برپا کردند.

هوش مصنوعی: دیگر ساکنان شهر به دنبال زیبایی و تزئینات شهر هستند، اما همه آنها از خواب غفلت بیدار شده و به جستجوی آن می‌پردازند.

هوش مصنوعی: در شادی و لذت، همانند ماه مهر، وجود دختران زیبا و جذاب به روشنی و سرور زندگی می‌افزاید.

هوش مصنوعی: به من گفت: به سرعت به سوی هلاکوی برو و از من برای او بگو.

هوش مصنوعی: امشب فرصتی خوب پیش آمده که ممکن است زیبایی ماه کم‌تر شود.

هوش مصنوعی: اما بیست و پنج مرد دیگر هم بیاور تا در مسیر نگهداری کنند.

هوش مصنوعی: خشایار وقتی این صحبت‌ها را شنید، فکر کرد که عقل و حواسش از شگفتی پریشان شده است.

هوش مصنوعی: با صدای بلند و خنجر در دست، به بیرون آمد و ضربه‌ای بر پشت آن نفرات سحرآمیز زد.

هوش مصنوعی: کسی که با شمشیر انتقام، دومین را به زمین خواباند و از پا درآورد.

هوش مصنوعی: خشایار وقتی که سومین نفر را کشت، چهارمین نفر را به حالتی دیگر مبتلا کرد.

هوش مصنوعی: خشایار و آن جوان شجاع به دنبال او با سرعت و قدرت دویدند، مانند شیرانی که به شکار می‌روند.

هوش مصنوعی: او را به شدت گرفتند و به درخت بستند.

هوش مصنوعی: پس از آن، اسب‌ها را گرفتند و کشته‌شدگان را بر روی یک اسب قرار دادند؛ همان‌طور که نیمه‌جان بودند.

هوش مصنوعی: آنها سوار بر اسب‌ها شدند و به سمت مرغزار با هم به تازگی حرکت کردند.

هوش مصنوعی: خشایار به آن جوان گفت که به سوی دهکده برود و پیام شاه را به مردم برساند.

هوش مصنوعی: برو و سریع او را بیاور، اما هرگز نگو چه بر من گذشته است.

هوش مصنوعی: جوان رفت و شاه، که در خواب و بی‌خبر بود، سرش را بیدار کرد و به او آگاهی و هوشیاری بخشید.

هوش مصنوعی: خشایار شاه جوان فرمان داد که سریعاً بیاید و در میان حضور یابد.

هوش مصنوعی: شخصی با عجله به سوی شاهزاده رفت تا ببیند او چه دستوری صادر کرده است.

هوش مصنوعی: خشایار همه‌ی مسائل را بیان کرد و آنها را از درون پنهان بیرون آورد.

هوش مصنوعی: پیکر آن پدر به قدری ضعیف و ناتوان شده بود که گفت: چه بر من گذشته که به این حال افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: باید ببینم چه کار کنم با آن دختر عزیز که دزدها او را ربوده‌اند، اگر او مانند ماهی باشد که صورتش زیباست.

هوش مصنوعی: خشایار گفت: این نوحه که در اینجا به گوش می‌رسد چیست؟ نباید در این مکان بنشینیم و فقط گریه کنیم.

هوش مصنوعی: خبر بدهید تا سربازان آماده شوند و به سوی دشت‌های وسیع حرکت کنند.

هوش مصنوعی: به زودی همه اسب‌ها را آماده می‌کنند تا به سرعت حرکت کنند و خود را از خطرات و چالش‌ها رها سازند.

هوش مصنوعی: من هم به زودی مثل یک شیر نر، همراه با گروهی شجاع و دلیر وارد می‌شوم.

هوش مصنوعی: خبر آمد که همه لشگر بیدار شدند و فریاد و سر و صدا به راه افتاد.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردان با لباس‌های سفر آماده شدند و بر سواران شجاعی که مانند شیرهای نر هستند، سوار شدند.

هوش مصنوعی: همه به سمت شهر رفتند و اسب‌ها نیز از جوی‌ها و نهرها پریدند.

هوش مصنوعی: به همین دلیل، هنگامی که آن ماه زیبا را دید، نشان از چهره‌ی پدرش را بر سفره آورده است.

هوش مصنوعی: تمام شهر و کاخ را به زیبایی آراسته‌اند، چون فردا شهزاده‌ای قرار است به کاخ بیاید.

هوش مصنوعی: از خوشحالی نمی‌توانستند روی پا بایستند. یکی از آنها گفت: "بروید، غلامان! بایستید!"

هوش مصنوعی: زمانی که غلام وارد شد و زمین را بوسید، گفت: امیدوارم بانوی ما همیشه شاد باشد.

هوش مصنوعی: به او دستور داد که به سوی خورشید برود و از آنجا به استقبال ماه بیفتد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زیبایی و دلربایی چهره‌ی آزاد و پروانه، به شکوفه‌ی لاله تشبیه شده است. یعنی این دو نماد از زیبایی و طراوت را به هم مرتبط می‌کند و نشان می‌دهد که هر یک از آن‌ها به نوعی شایسته‌ی تحسین و ستایش هستند.

هوش مصنوعی: پریزاد و مهری و نسترن به نمادهایی از زیبایی و آرزو اشاره دارند، که به نوعی تجسمی از خواسته‌ها و رؤیاهای ما هستند. این عناصر نشان‌دهنده خوشبختی و زیبایی در زندگی هستند و یادآور ارزش‌های مثبت و دلنشین در دل ما می‌باشند.

هوش مصنوعی: نرگس زیبا و ماهروی خوش چهره همانند حوری و پری زیباست.

هوش مصنوعی: بگو که همه دختران دیگر امشب بیایند و با هم به گفتگو بنشینیم.

هوش مصنوعی: امشب همه مهمان من هستند، از جان و دل، دوستان من هستند.

هوش مصنوعی: غلام جوان رفت و با آن‌ها صحبت کرد، اما خودش شادی‌اش را پنهان کرد.

هوش مصنوعی: همه دختران با شوق و هیجان از جا پرش کردند و گفتند ما آغازگران خوشبختی هستیم.

هوش مصنوعی: وقتی شب فرارسید، همه خود را به بهترین شکل آراستند و آماده شدند.

هوش مصنوعی: دختران به زیبایی ستاره‌هایی در آسمان درآمده‌اند، مانند زری که بر تن کرده‌اند.

هوش مصنوعی: بوی خوش مهربانی تو تمام شده و آن دختران به زیبایی تو افتخار می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که پنجاه دختر با زیبایی و سیرت نیکو وجود داشته باشد، همه آنها خوب و دلنشین هستند.

هوش مصنوعی: همه خوشحال و لبخندزن و دارای گفتار دلنشین هستند، همه آنها مانند ماه زیبا و با پوست نقره‌ای هستند.

هوش مصنوعی: زمانی که آن زیبا روها وارد شدند، همه با خنده دندان‌های مانند نقره‌شان را نشان دادند.

هوش مصنوعی: گفتند تبریک، ای ماه مهر! فردا کسی خواهد آمد که چهره‌اش زیبا و خوش‌وقار است.

هوش مصنوعی: شما فکر می‌کنید که امشب از دل فراموش‌تان می‌شویم و یا اینکه فردا به دیدن شما می‌آییم.

هوش مصنوعی: هر جا که بروی، دلم می‌خواهد با تو باشم و مهمان تو شوم.

هوش مصنوعی: چهره تو در قصر شاه داریوش مانند است که در تنهایی، همه لذت‌ها و خوشی‌ها را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: مهر یعنی خورشید، از شما دعوت می‌کند که به هر جایی که ماه حضور دارد، بیایید و بخندید. در واقع، زندگی را با شادی و زیبایی پر کنید و از لحظات خوشی کنار ماه لذت ببرید.

هوش مصنوعی: در این دنیا آرزو دارم که شما را بپذیرم در کاخ زیبا.

هوش مصنوعی: پس از آن، چنگ و رباب به خاطر شادی و خوشحالی به خوبی نواخته شدند.

هوش مصنوعی: پرنده و برف و آواز پرستو در کنار هم ترکیبی زیبا و دلنشین را به وجود آورده‌اند و این سرود به شوق پختن غذایی لذیذ و خوشمزه الهام بخش است.

هوش مصنوعی: آنها تا نیمه شب در خوشی و شادمانی بودند و از موسیقی، ساز و آلت موسیقی و لذت‌های دیگر بهره می‌بردند.

هوش مصنوعی: زمانی که وقت خواب آن مهربان رسید، با خنده به دختران گفت.

هوش مصنوعی: شما در قصر من به آرامی خوابیده‌اید، بیایید درباره هر چیزی که می‌خواهیم با هم صحبت کنیم.

هوش مصنوعی: در آن قصر، خورشید خوابید و زیبایی همچون پارچه‌ای نرم و لطیف، بر صورتش پخش شد.

هوش مصنوعی: همه دختران در خانه‌ی دیگری خوابیده‌اند و سر در خواب دارند.

هوش مصنوعی: خدمتگزاران و سربازان نگهبان بیدار و هوشیار بودند.

هوش مصنوعی: وقتی آن جوان خرقول را دید، غلامان برای احترام از جا بلند شدند و در خانه بیدار شدند.

هوش مصنوعی: دو جوان خوش چهره را از سر تا پا به لباس زنان پوشانده‌اند.

هوش مصنوعی: او گفت: جام‌های شراب را در دست بگیرید و با خوراکی‌های خوشمزه همچون کباب جشنی بزنید.

هوش مصنوعی: با چهره‌ای خوش و شاداب به آن‌ها بخندید و با کلامی دلنشین و دوستانه با آن‌ها صحبت کنید.

هوش مصنوعی: برایشان یکی یکی شراب و غذاهای لذیذ و کبابی سرو کنید.

هوش مصنوعی: بگویید که ماه و مهر این افراد به آنها بخشیده شده است. او گفت: بنوشید و شاد باشید.

هوش مصنوعی: وقتی غذا خوردند، همه‌ی سرهایشان گرم شد و سرشان را بر پای یکدیگر گذاشتند.

هوش مصنوعی: وقتی دید که همه‌ی آن‌ها بی‌خبر و غافل هستند، گفت که حالا موقعیت من خوب شده و خوش‌شانسی‌ام نمایان شده است.

هوش مصنوعی: در مکانی که خوابیده‌ای، دور از نگاه‌ها، نور چراغ به زیبایی در باغ مشهود است.

هوش مصنوعی: او گفت: یکی از همراهان، همین حالا تو هم برو و از نردبان بالا برو.

هوش مصنوعی: به آرامی در محل خوابش را باز کن و به آرش بگو که از جایش برخیزد و صدایش کن.

هوش مصنوعی: من اینجا ایستاده‌ام و منتظرم، بیایید و به من چیزی دهید تا بگیرم و ببرم.

هوش مصنوعی: از سوی دیگر، خواب مهر بر او چیره نمی‌شود و گاهی دستش را بر روی سرش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: ناگهان او دید که در باغ باز شد و بادی بر چراغ وزید.

هوش مصنوعی: وقتی از زیر پرهای نرم و زیبا نگاهی انداخت، موجودی با چهره‌ای زیبا را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: چهره‌ای تیره و لبانی بسته، به آرامی به سمت تختی می‌آید.

هوش مصنوعی: دختر ایرانی با اصالت و پاکدامن، برای مقابله با خطرات یک خنجر زیر سر خود می‌گذارد.

هوش مصنوعی: او به طور غیرمنتظره و پنهانی به حمله پرداخت و قدرتی به سر دشمن بخشید.

هوش مصنوعی: بخوابید و بر روی او که مانند پارچه نرم و لطیف است، استراحت کنید تا زمانی که دیو به سوی او بیاید.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید در آسمان به حالت خمیده درآمد، آن زن قهرمان شمشیری را به‌دست گرفت.

هوش مصنوعی: برقصد قلب آن آدم بدجنس که از پشت به او خنجر زد و جانش را گرفت.

هوش مصنوعی: با صدای بلند فریاد زد و خود را به زمین انداخت، تمام عزیزان از جای خود بلند شدند.

هوش مصنوعی: همه دزدها در اتاق جمع شده‌اند و به خاطر شجاعت و استقامت دختران، آن اتاق به شدت تحت تأثیر قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: فریادهایی از عمق دل برخاسته و سربازان به جایگاه خود رسیدند.

هوش مصنوعی: بر دزدان شمشیر گذاشتند تا هیچ‌یک از آن‌ها نتوانند فرار کنند.

هوش مصنوعی: چند نفر از سربازان در نبرد کشته شدند و خون آن‌ها باعث آغشته شدن قصر آن کاخ شد.

هوش مصنوعی: وقتی خرقول صدای هیاهو را شنید، هیچ نشانه‌ای از شرم در چشمانش نبود.

هوش مصنوعی: ماه مهر زیبا از پشت سر ظاهر شده و با یک حرکت چنگ به دست گرفت.

هوش مصنوعی: دختر زیبایی را زیر بغل زد و به سمت پایین قصر آن شخص فریبکار آمد.

هوش مصنوعی: او با دستمالی دهانش را بسته است و تو بر روی چهره زیبای او هیچ اثری از حال را نمی‌بینی.

هوش مصنوعی: او بر اسب پرید و به سرعت به سوی دشت رفت.

هوش مصنوعی: بر این اساس که گروهی با شجاعت و قدرت تمام از دشت‌ها، صحراها و کوه‌ها عبور کرده و به پیش می‌روند، به نظر می‌رسد که آن‌ها در تلاشند تا به هدفی دست یابند.

هوش مصنوعی: به قصر که ورود کرد، شور و غوغایی را مشاهده کرد و از دل خود یک آه عمیق کشید.

هوش مصنوعی: گفت کجا رفته است آن ماه مهر که چشمان من دیگر او را نمی‌بینند، آن چهره زیبا.

هوش مصنوعی: آنها به دنبالش رفتند و او را کم پیدا کردند. به سوی دشت به راه افتادند.

هوش مصنوعی: پدر با قدرت و شدت بر زمین افتاد و گفت: ای دارای پیشانی زیبا، کجا رفتی؟

هوش مصنوعی: یک نفر خنجری را از کمر خود بیرون آورد و می‌خواست تا به پهلوی خود ضربه بزند.

هوش مصنوعی: دلیران از دستان او (منافع و قدرت) بهره‌برداری کردند و از یکدیگر خواستند که این زیبایان (دل‌فریب) ظهور کنند.

هوش مصنوعی: پدر گفت که ما را شکست دادند و دیگر آن عزیز از دستم رفت.

هوش مصنوعی: تمام دختران به حال و بی‌تابی و اندوه یادی دارند و افسوس می‌خورند از آن روشنایی و زیبایی که گمشده است.

هوش مصنوعی: همه زنان با چهره‌ای زرد و ناله‌زا به حالتی پریشان درآمدند چون که بر آهن داغ و سوزان قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: از آنجا که شهزاده به همراه سپاهش در صبح زود به راه افتادند، او تصمیم گرفت که سفر خود را آغاز کند.

هوش مصنوعی: وقتی که چند نفر از سواری‌ها راهی جدا از سپاه شدند، به دور از جمعیت دیده شدند.

هوش مصنوعی: مثل اینکه به سرعت به جلو می‌تازد، به هیچ چیزی اهمیت نمی‌دهد و تلاش می‌کند خود را به مقصد برساند.

هوش مصنوعی: سواران به فرمان شاه در مسیر خود تغییر جهت دادند و به دنبال او به سمت لشگر رفتند.

هوش مصنوعی: به زودی دور را بر می‌گیرید و سوار نخواهید شد، جانتان از این مبارزه خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که در میانه راه او را گرفتند، گفت که با وجود این که من مهر و محبت دارم، این کار برای من زیان‌آور است.

هوش مصنوعی: من، دختر ایندخت، که از خاندان شاهان انتخاب شده‌ام، به این دلیل بر روی زین نشسته‌ام که خود را در چنین موقعیتی پایین‌تر از آنچه باید، احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر فردی به نزد من بیاید، من این دختر بچه را در کفن قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: خشایار گفت که آن سربازان به این سگ بی‌کران حمله نکنند.

هوش مصنوعی: او به راهی پرپیچ و خم رفت و در پسِ خود نشانی به جا گذاشت که نشان از هوش و درک بالای او داشت.

هوش مصنوعی: تو کمان را به قدری کشیدی که صدای آن، همانند نجوای پروانه‌ها، به گوش رسید.

هوش مصنوعی: خود را از آن تیر رها کرد، اما وقتی به زمین افتاد، فکر کرد که قولی که به او داده شده بود هرگز حقیقت ندارد.

هوش مصنوعی: از اسب افتاد و به زمین افتاد، همانطور که آن شخص عزیز نیز به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: در اینجا، تصویر زینت و زیبایی طبیعت و شب به وضوح دیده می‌شود. دیدن ماه که در آسمان در حال خواب رفتن است و زیبایی‌هایی که دور و برش وجود دارند، همه نشان‌دهنده شتابی است که طبیعت در حرکت و تغییرات خود دارد. به نوعی می‌توان گفت که این بیت به توصیف لحظه‌ای زیبا و آرام در طبیعت اشاره دارد.

هوش مصنوعی: وقتی او چادرش را کنار زد و بیرون آمد، کسی گمان کرد آن ماه زیبا دیگر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: فرمان دادند که سپاه در همان مکان فرود آید و چادر سلطنتی را برپا کنند.

هوش مصنوعی: وقتی آن دستمال را از دهانش برداشت، دید که لب‌هایش رنگ کبود به خود گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: چشمان زیبا و دلربا به هم دوخته شده‌اند و نفس‌ام را نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: خشایار وقتی آن ماه را دید، از دلش دو صد آه بیرون آمد.

هوش مصنوعی: فرمان دادند که پزشک را به نزد من بیاورید، زیرا هنوز اشک از چشمانش جاری است.

هوش مصنوعی: پزشک به شاهزاده گفت که همیشه دلشاد و خوشحال باشد و از دنیا راضی باشد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم ببینم این دختر زیبا چه حال و احوالی دارد و درباره‌اش صحبت کنم.

هوش مصنوعی: وقتی به بالین او رسید، چهره‌اش را دید که همچون ماه سفید، تغییر شکل داده و تیره شده است.

هوش مصنوعی: او گفت که پیراهنش را باز کنید، چون نفسش در گردنش بند آمده است.

هوش مصنوعی: او دستش را بر روی قلبش گذاشت و گفت: ای سلطان، بر تو مژده فراوان باد.

هوش مصنوعی: کسی که زنده است، حالتی دارد که می‌تواند دوباره به حالت بهتر برگردد و چهره‌اش مانند ماه زیبا و درخشان شود.

هوش مصنوعی: دارویی را آورد و به بینی او زد و گفتند که از او اطلاعات بگیرید.

هوش مصنوعی: هر لحظه او را بخوانید و صدایش کنید و بازوی او را بمالید.

هوش مصنوعی: آب سردی بر روی صورتش بریزید، زیرا رنگش به خاطر شدت درد تیره و سیاه شده است.

هوش مصنوعی: دست‌های او را بالا آورد و سپس به سمت کمرش هدایت کرد.

هوش مصنوعی: وقتی شهلا چشمانش را باز کرد، نگاهی به پزشک خود انداخت.

هوش مصنوعی: او زبانی به کار برد و به یکباره بی‌هوش شد، چون که فکر و هوش او از دستش رفت و خاموش گردید.

هوش مصنوعی: او دوباره دارویی را بر بینی‌اش می‌مالد، مانند نفتی که برای روشن کردن چراغ درون آن می‌ریزند.

هوش مصنوعی: او گفت که نباید به خواب برود، زیرا این خواب دائماً به سراغش خواهد آمد.

هوش مصنوعی: پس از مدتی دوباره چشمانش را باز کرد و گفت: ای دزد، تو بدون اینکه چیزی برای من باقی بگذاری، آمده‌ای.

هوش مصنوعی: به سرعت زندگی‌ام را بگیر و آرامم کن، زیرا گوشم دیگر چیزهایی که از تو می‌گویی را نمی‌شنود.

هوش مصنوعی: فریادی کشید و هوشش را از دست داد و دوباره خوابش برد.

هوش مصنوعی: پزشک بزرگ به دیگر پزشکان گفت که دیگر درمان را کنار بگذارید و بگذارید که ماهرخ، که دور از نگرانی‌هاست، راحتی را تجربه کند.

هوش مصنوعی: سپس خود نوشیدنی آورد و نوشید و گفت که تا مدتی بنوشید.

هوش مصنوعی: اجازه دهید او به راحتی دراز بکشد و کمی استراحت کند.

هوش مصنوعی: اما بدانید که او در این وضعیت به در آمده است و خود را به این حال رسانده است.

هوش مصنوعی: خشایار به خاطر این حرف خوشحال شد و چهره‌اش مانند گلی در باغ سرشار از شادابی و نشاط شد.

هوش مصنوعی: فرمان داد که نامه‌ای به شاه بنویسند و یک قاصد را به سمت او بفرستند.

هوش مصنوعی: بیایید ببینیم چهره زیبای ماه مهر را که آرام بر تخت خود در خواب است.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های صورت او بهره‌بردم و به او اجازه ندادم که درباره‌اش صحبت کنم.

هوش مصنوعی: من تیر را رها کردم و او را به زمین انداختم، بدنش را به خاک سپردم.

هوش مصنوعی: سپس چادر را به پا کردم و سپاه با تمام نیروی خود فرود آمد.

هوش مصنوعی: همه پزشکان در درمان او تلاش می‌کنند و همه روحانیان در دعا و نیایش برای او فعالیت دارند.

هوش مصنوعی: تو راحت باش، دخترت در کنار من می‌تواند به آرامی صحبت کند.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا سریعاً یک سوار برود و این نامه معروف را به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه نامه را خود امیر شخصاً می‌دهد، اما کسی باید آن را در نقطه‌ای خاص برساند، مانند تیر که باید دقیقا به هدف برخورد کند.

هوش مصنوعی: اسب با شتاب به سوی شهر می‌دود، مانند مرغی که از جوی و نهر پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: سواری مانند تیر به سرعت در حال دویدن و پیشروی است که به سمت شکار می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی او به شهر رسید و نزد امیر رفت، به او گفتند که امیر در غم اسیری به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: گاهی با ناله و گریه به سر و روی خود می‌زند و گاهی به من می‌گوید، ای دختر خوب و با جمال.

هوش مصنوعی: در هر گوشه‌ای لشکری فرستاده شده و در هر جا رهبری برای هدایت آنها تعیین شده است.

هوش مصنوعی: زنی که در حال زاری و گریه است، بر روی سرش می‌زند و از درد و اندوه خود می‌گوید که فرزند پادشاه بزرگ و باارزش است.

هوش مصنوعی: بیا در این شهر با سپاهیان چگونه خود را به عنوان فرزند شاه قبول کنم.

هوش مصنوعی: چرا باید به استقبال سلطانی بروم، در حالی که خودم این‌گونه حقیر و ناتوان شده‌ام؟

هوش مصنوعی: یک سوار به نزد ما آمد و گفت ای فرزند نیکو، خوش‌خبر باش که تو از غم رهایی یافته‌ای و شادمانی به سراغت آمده است.

هوش مصنوعی: پس از آن، نامه‌ای را که پیام‌رسان شاه آورده بود دریافت کرد و این خبر باعث شد که مهش (عزیزش) از عمق چاه نجات یابد.

هوش مصنوعی: او از شادی اشک می‌ریزد و هنگامی که به یاد پورش داروش می‌افتد، از هوش می‌رود.

هوش مصنوعی: جانم را به بهای زیادی خریده‌ام و برای او مانند یک خدمتکار به دنبالش می‌روم و هر جا که برود، من نیز پیاده در کنار او هستم.

هوش مصنوعی: من حاضر هستم زمین را ببوسم و پای او را بمالم، زیرا مانند یک خدمتکار پیر در حضور او قرار دارم.

هوش مصنوعی: ماه از دزدی‌ها ناراحت و غمگین است و از دست آدم‌های بی‌رحم و ستمگر رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: اکنون پزشکان دربار شاهنشاهی درمان او را انجام دادند و حال او بهبود یافته است.

هوش مصنوعی: سخت تلاش کنید و همه با هم آماده باشید تا با سرعت به سوی دربار آن پادشاه برویم.

هوش مصنوعی: سربازان با همت و سرعت به سوی درگاه شاه آمده و سرهای خود را به احترام فرود آوردند.

هوش مصنوعی: همه خوشحال و با انرژی، به کنار اسب‌هایشان رفته و زین‌های آن‌ها را آماده می‌کنند.

هوش مصنوعی: چند سواره از سواری شاه پیاده شدند و اجازه گرفتند تا راهی را انتخاب کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که کامیابی و پیروزی به سراغت می‌آید، باید بر زمین بوسه بزنی و از جوانی و خوشبختی‌ات لذت ببری.

هوش مصنوعی: من بنده‌ات هستم ای شاهزاده، تو به من لطف کردی و آزادیم بخشیدی، اکنون خوشحالم.

هوش مصنوعی: فرمان داد که بر روی صندلی طلا بنشین و ببینم چه بر سرت آمده است.

هوش مصنوعی: سپس او گفت: ای شاهزاد، این اندوه دوباره به سراغ من آمده است.

هوش مصنوعی: گفت آیا ممکن است که دزدان دختر خوب‌رفتاری را برده باشند؟

هوش مصنوعی: گفت: نه، ای پادشاه نیکو، چه بگویم که اشک‌هایم به دامنم افتاده است.

هوش مصنوعی: در دوران جوانی، با شوق و سرخوشی به باغ‌ها رفتم و در میان گل‌ها قدم می‌زدم.

هوش مصنوعی: ایام اردیبهشت فرا رسیده و در این زمان، باغ و دشت پر از گل‌هاست و حالتی بهشتی دارند.

هوش مصنوعی: زمانی که جوان بودیم، با همدیگر به سمت کوه رفتیم و با شوق و نشاط گام برداشتیم.

هوش مصنوعی: یک آبشار وجود دارد که به قدری بلند است که هیچ کس نمی‌تواند از ترفند و دسیسه‌های آن بر روی خود غلبه کند.

هوش مصنوعی: آب زلالی است که از کوه سرچشمه می‌گیرد و در نهایت به جایی می‌رسد.

هوش مصنوعی: آبشار از بلندی کوه پایین می‌آید و بر روی دشت سبز و سرسبز می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اطراف کوه‌های بلند، درختان جنگل به‌طور فراوان و مختلفی وجود دارد.

هوش مصنوعی: درختان به قدری بلند هستند که انگار به سمت آسمان سر کشیده‌اند، طوری که به نظر می‌رسد رودخانه‌ای به سمت سرزمین پادشاهی حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی در آن جنگل زیبا قدم زدم، صدای دل‌نوازی به گوشم رسید که حزن و اندوهی در آن نهفته بود.

هوش مصنوعی: وقتی به درختی نزدیک شدم، دیدم که یک بند محکم به آن بسته شده است.

هوش مصنوعی: دختری با زیبایی مثل ماه، با نخی سیاه به دور گردنش، در حال چرخیدن است.

هوش مصنوعی: سر یک ریسمان به شاخه‌ای گره خورده و سر دیگر آن به گلو گره زده شده است.

هوش مصنوعی: او به قدری درخشان و تابناک است که وقتی به او نگاه می‌کنی، همه چیز از جایش بلند می‌شود و به آرامی به سمت او کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: چشمان او مانند آب اشک می‌ریزند، و این اشک‌ها ناشی از ترس و اضطراب عمیق او است.

هوش مصنوعی: من به سرعت دویدم و وقتی طناب را گرفتم، آن را باز کردم و آن را به کنار آب آوردم.

هوش مصنوعی: گفتم که ای دختر زیبارو، نباید این‌قدر بدخلق باشی.

هوش مصنوعی: این کار درست نیست و خودکشی نمی‌تواند راه حل خوبی باشد، حتی اگر در این جهان با درد و رنج مواجه باشی.

هوش مصنوعی: از تو خواستم که بگویی درد و مشکل تو چیست و این همه رنج و آزار به خاطر چه کسی است؟

هوش مصنوعی: چرا در این جنگل و کوه تنها هستی؟ مادر و پدرت کجا هستند؟

هوش مصنوعی: می‌گوید که می‌ترسم حرفی بزنم، زیرا نمی‌دانم که چه کسی پدر من است و وطنم کجاست.

هوش مصنوعی: گفت که پدرم مرا به شاه برد و به من گفت که امتحان می‌کنی که چه کسی در این ماجرا نقشی دارد.

هوش مصنوعی: بکرمان، پدرِ شهریار بود و شهریار نیز پدری داشت که مانند کورش بزرگ و مشهور بود.

هوش مصنوعی: زمانی که کوروش، شاه بزرگ، از این دنیا رفت، بلافاصله کامبوجیا (نوه‌اش) به قدرت رسید.

هوش مصنوعی: او به درخواست خود به دیاری رفت و دیگر از او خبری نداریم.

هوش مصنوعی: سه سال است که دیگر خبری از بردیا نیست و هیچ پیغامی از او به ما نرسیده است.

هوش مصنوعی: سپس گفتند که او به مقام شاهی رسیده و تخت و تاجی مانند ماه دارد.

هوش مصنوعی: وقتی مادر این خبر را شنید، بسیار خوشحال شد و از همه دردها و غم‌ها آزاد گشت.

هوش مصنوعی: او گفت که باید به سوی پارس بروم و هر چه دارم از اینجا ببرد.

هوش مصنوعی: ما به زودی سفر خود را به سمت پارس آغاز کردیم و بار و بنه‌مان را آماده کردیم.

هوش مصنوعی: زمانی که ما به دروازه‌ی شهر صاحب‌اختیار رسیدیم، آن پادشاه موفق و کارآمد متوجه حضور ما شد.

هوش مصنوعی: او گفت که باید این‌ها را از در بیرون کنید، چون این زن بسیار پست و بی‌فکر است.

هوش مصنوعی: نباید دختری به درگاه ما بیاید که اینطور باشد.

هوش مصنوعی: دارایی‌ها و اموالشان را از آنها بگیرید و فقط آنها را از درگاه خود دور کنید.

هوش مصنوعی: خدمتکاران ما وسایل و تجهیزات ما را از کنیزان و غلامان جمع‌آوری کردند.

هوش مصنوعی: مرا از خانه‌ام بیرون کردند و مادرم هم از من فاصله گرفت. در پشت سرم تیرهایی وجود دارد که سدی ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی مادر این را دید، گفت: دیگر در این شهر آرامش نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: بیایید و به سوی کرمان برویم، جایی که بزرگان در آن قرار دارند.

هوش مصنوعی: وقتی بازگشتیم، به حال زار و خسته، جسمی فرسوده و دلی شکسته داشتیم.

هوش مصنوعی: ما به سمت خانه‌مان رفتیم، اما گفتند که با فرمان شاه راه را بسته‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی مادر دید که سر را به سختی می‌زنند، خود نیز دیگر آن مغز را نخواهد دید.

هوش مصنوعی: در همان لحظه، غم و رنج دنیا بر او غلبه کرد و او از پا افتاد و جان سپرد.

هوش مصنوعی: در آن لحظه‌ای که به مادر خود افتادم، به شدت ناراحت و گریان شدم و به سر خود ضربه زدم.

هوش مصنوعی: همه دور ما جمع شده‌اند و از حال و روز ما به شدت ناراحت و غمگین شده‌اند.

هوش مصنوعی: در آن مکان، مادری سالخورده برای من بود که از زندگی خسته و دلزده شده بود.

هوش مصنوعی: مرا از بین جمعیت برداشت و به نزدیکی کوه آورد.

هوش مصنوعی: از کرمان به سوی گرگان رفتیم تا شاید بتوانیم آبرویمان را نجات دهیم.

هوش مصنوعی: او گفت که دیگر در این شهر جایی برای تو نیست و خانه‌ای که در خور زندگی تو باشد، برای یک فقیر مناسب نیست.

هوش مصنوعی: اما ما در این کوه دور از دیگران می‌مانیم و از ما هیچ نشانی برنخواهد آمد.

هوش مصنوعی: پس از چند سال که گذشت، یک روز دایه‌ای از دشت به پیش ما آمد.

هوش مصنوعی: آورده نان و غذایی برایم فراهم کرد و گفت که اگر اینطور پیش برود، به زودی نابود می‌شوم.

هوش مصنوعی: تو را به خدای جهان سپردم، زیرا او از همه بزرگان و شخصیت‌ها بهتر و برتر است.

هوش مصنوعی: وقتی این را گفت، سرش را پایین آورد و جان سپرد. دوباره مرا در این رنج گرفتار کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که در این دهکده تنها ماندم، حالتی ناخوش و غمگین پیدا کردم و به شدت گریه کردم.

هوش مصنوعی: اکنون آمده‌ام تا خورشید را بکشم، زیرا از این بهتر است که رنج و سختی‌های دنیا را متحمل شوم.

هوش مصنوعی: شنیدم که او در حال زاری و گریه است و من هم از حال و وضعیت او به شدت متاثر شدم و احساس ناراحتی کردم.

هوش مصنوعی: گفتم عزیزم، تو که از این موضوع بی‌خبری، بدان که در دنیا فرزندی مانند کوروش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: پس از این که کامبوجیا، بردیا را کشت، خودش به جنگ روی آورد.

هوش مصنوعی: کسی به سوی شهر خود می‌رود و خبر می‌دهند که بردیا، پسر شاه، به جلو آمده است.

هوش مصنوعی: اکنون شاه بر تخت نشسته و جایگاه تو را گرفته است، او هم تاج را بر سر دارد و هم مقام تو را تصاحب کرده است.

هوش مصنوعی: او به برادرش گفت که من خودم بردیا را به دست خود کشته‌ام، پس نمی‌توانم او را بد بشمرم.

هوش مصنوعی: گفتند که دیگر برای تو تصمیمی وجود ندارد و جایی برای تو در تخت شاهی نیست.

هوش مصنوعی: چو کامبوجیا این قضا شنید، یکی خنجری از کمر برکشید وقتی کامبوجیا این سرنوشت را شنید، یک خنجر را از کمرش بیرون آورد.

هوش مصنوعی: او با دلی شکسته و غمگین، به خود آسیب رساند و زندگی‌اش را به خاطر دنیای بی‌فایده و بی‌معنا به هدر داد.

هوش مصنوعی: سپس بزرگان و سران شهر گفتند که شاهی که به دنبال او هستند.

هوش مصنوعی: زمانی که مشخص شد گوماتا همان بردیا است، خود او را به همان نام معرفی کرد.

هوش مصنوعی: شما باید برطرف کردن دلایل و وسایل سفر را جدی بگیرید و از در بیرون بروید.

هوش مصنوعی: وقتی خبر را شنید، حیرت‌زده شد و گفت: با ما چه اتفاقی افتاده است؟

هوش مصنوعی: گفتند دیگر رنجت به پایان رسیده است، حالا تو می‌پذیری که من همچون یک خدمتکار در کنار تو باشم.

هوش مصنوعی: اگر مرا نخواهی، من هم مثل یک پدر یا یک خدمتکار به تو توجه نمی‌کنم و رابطه‌ام را با تو قطع می‌کنم.

هوش مصنوعی: او گفت که جز تو کسی را نمی‌خواهم که به فریاد من برسد، تو به من کمک زیادی کردی.

هوش مصنوعی: او را به خانه‌ام آوردم و مانند جان و بدن خودم از او مراقبت کردم و نگه‌داری کردم.

هوش مصنوعی: پس از مدتی، وقتی که مهر و محبتی جدید به وجود آمد، دیگر هیچ فرزندی جز او وجود نداشت.

هوش مصنوعی: ما در کنار هم لحظات بسیار خوبی داشتیم، چه در خانه و چه در مواقعی که به شکار می‌رفتیم یا در سفر.

هوش مصنوعی: در دربار شاه، وقتی که من که فردی نادرست هستم، حضور داشتم، شاه به آن جمع گفت:

هوش مصنوعی: به سمت آذرآبادگان برو و هر چه سریع‌تر به آنجا برس.

هوش مصنوعی: در آن زمان، مه به مدت ده سال به زیبایی و لطافت یک دختر نیکو و شبیه به گل و لاله بود.

هوش مصنوعی: دوستدار آن کسی هستم که اگر از من دور شود، از فرط ناتوانی و دل‌تنگی به شدت ناراحت و بی‌قرار می‌شوم.

هوش مصنوعی: یک روز به شکار رفتیم در حالی که فصل بهار و زمان نیسان بود.

هوش مصنوعی: مادرش نیز در همین دشت در حال گشت و گذار بود تا شکار کند.

هوش مصنوعی: زمانی که مدتی از چشمان ما دور می‌شود، مانند شب که تاریک و پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی دیدم که آن چهره زیبا به کوه و صحرا نرفت، ما هم رو به آن سمت نهادیم.

هوش مصنوعی: من بسیاری از مردان و اسب‌ها را به حرکت درآوردم، گویی که همه خاک‌ها را از ریشه کندم.

هوش مصنوعی: دیگر هیچ اثری از او نیامد و من به شدت غمگین و بی‌قرار شدم، مثل کسی که هیچ امیدی نداشته باشد.

هوش مصنوعی: مدت هفت سال است که او به طرز نامعلومی ناپدید شده، مانند پری که از دیده مردم غایب شده است.

هوش مصنوعی: خشایار شنید که چه می‌گویند و از شنیدن اخبار تازه و گفت‌وگوهای جدید شگفت‌زده شد.

هوش مصنوعی: سپس غلامی آمد و گفت که پزشکان راز را از پنهان بیرون کشیدند.

هوش مصنوعی: می‌گویند که حال ماه مهربان بهتر شده و از خواب بیدار شده است، چهره‌اش مانند من است.

هوش مصنوعی: خشایار گفت برو پیش او و سلام او را ببین، دختر خوبی است.

هوش مصنوعی: پدر خوشحال شد و از جای خود بلند شد و به سمت دخترش دوید.

هوش مصنوعی: شخصی به بستر خواب آمد و دید که این بستر از نقره و طلا ساخته شده است.

هوش مصنوعی: دخترش که مانند گل شمبلید است، با چهره‌ای که در زیر حریر سفید قرار دارد، به پیش رفته است.

هوش مصنوعی: پزشکان نزد او آمده‌اند و دارو و شربت و انواع درمان‌ها را برایش آماده کرده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که آن جوان تصویر پدرش را دید، به خاطر زیبایی او لبخندی از محبت بر لبانش نشست.

هوش مصنوعی: پدر وقتی دید که دخترش بسیار خوشحال است، از درد و غم او رهایی یافت و شاد شد.

هوش مصنوعی: دخترش به او نزدیک شد و او بر روی اسب نشسته بود. سپس دست دخترش را با محبت گرفت و در دست خود گذاشت.

هوش مصنوعی: او گفت: چه زیبایی‌ای! ای چهره‌ی نیکو، که مانند آهو دلربایی و رازها را برای ما نمایان می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی آن شاهزاده نجاتت را به من داد، دیدن تو باعث خوشحالی روح من شد.

هوش مصنوعی: پدر جان، بگوید که برای نجات این سرزمین از دست این دزدان چه باید کرد.

هوش مصنوعی: او گفت که هدف من همین است که با شاهزاده صحبت کنم.

هوش مصنوعی: ای دخترم، از جا برخیز و با من به سمت حرم برو.

هوش مصنوعی: پدر جان گفت که پزشکان شاه اعلام کردند که یک هفته باید در خوابگاه استراحت کند.

هوش مصنوعی: در چادر خود در حال استراحت و خواب هستم، تا با این کار آرامش را برای پادشاه به ارمغان بیاورم.

هوش مصنوعی: پدر گفت: من به قصر می‌روم تا ببینم شاه چه دستوری به پسرش می‌دهد.

هوش مصنوعی: پدر جان، برو و خوشحال باش، تو از غم و درد من آزاد هستی.

هوش مصنوعی: سپس او به حضور شاه خشایار رفت و زمانی که وارد شد، شاه را شاد و خوشحال دید.

هوش مصنوعی: او به خاطر خوشبختی خودش بسیار شاد شد و از درد، غم و رنج رهایی یافت.

هوش مصنوعی: سپس شاه فرمان داد تا فرخ بیاید و او نیز به نزد شاه آمد.

هوش مصنوعی: فرمان داد که دزد زبون‌بسته را بیاورید. من هم تمایل دارم داستان او را بشنوم.

هوش مصنوعی: وقتی که نگهبانان درگاه شاه آن دزد را در پیشگاه سلطنت گرفتار کردند.

هوش مصنوعی: در اینجا به یک جوان اشاره شده است که به او گوشزد می‌کنند که از تفکرات و گمان‌های نادرست دوری کند و به شرایط و واقعیت‌ها توجه بیشتری داشته باشد. به نوعی می‌خواهند به او یادآوری کنند که باید به دیدگاه‌ها و قضاوت‌های خود دقت کند و از افکار منفی پرهیز کند.

هوش مصنوعی: بگو حقیقت را، وگرنه سر تو را با آتش به سوزانم.

هوش مصنوعی: گفت: ای پادشاه، من آن کسی هستم که بی‌خبر از خودم و هویتم، تنها یک رهگذر هستم.

هوش مصنوعی: به شهری وارد شدم و وقتی به نزدیکی شام رسیدم، سه نفر را دیدم که دستشان به لگام بسته بود.

هوش مصنوعی: به من گفتند، ای مرد، تو باید در خدمت باشی و کار کنی؛ من هم برای تو انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: به من اسب و تجهیزات جنگی دادند و همچنین کفش، کمربند و کلاه نیز برایم فراهم کردند.

هوش مصنوعی: همه به سمت آبشار حرکت کردند، اما من از شدت هیجان و اضطراب، آرامش خود را از دست دادم.

هوش مصنوعی: در همان مکان فرود آمدند و سخنان زیادی را با یکدیگر مطرح کردند.

هوش مصنوعی: ناگهان پادشاه از پشت آن‌ها ظاهر شد و جان همه را گرفت.

هوش مصنوعی: من به جز این حرف چیزی نمی‌دانم؛ اگر بخواهید مرا زنده کنید، باید با کفن این کار را بکنید.

هوش مصنوعی: وقتی شاهزاده این را شنید و آن را مشاهده کرد، دستور داد تا این فرد را به زندان بیندازند.

هوش مصنوعی: گفته شده که در میان آنان پنجاه نفر بوده‌اند و در شب، بیست نفر از آنها کشته شده‌اند.

هوش مصنوعی: دیگر دزدان را اسیر کرده‌اند و اکنون آن‌ها در زندان هستند و رئیس آن‌ها نیز در همین وضعیت قرار دارد.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا با صد سوار به شهر بروند و دزد را به آنجا بیاورند.

هوش مصنوعی: آنها رفتند و به سرعت دزدان را به گردن‌کشان رساندند.

هوش مصنوعی: فرمان دادند تا دزدان را بیاورند تا ببینم چگونه می‌توانم با آنها برخورد کنم.

هوش مصنوعی: وقتی آن دزدان را با زنجیر و بند نزد شاه بزرگ بیاوردند.

هوش مصنوعی: به یکی از افراد فرمان داده شد که بگوید چه چیزهایی دیده است، در حالی که او در حالتی ناآگاه و گیج قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم، همین حالا می‌توانم تو را به تکه‌های کوچک تقسیم کنم.

هوش مصنوعی: او گفت: من از هیچ‌چیز خبر ندارم و فقط در حال انجام کارهایم هستم.

هوش مصنوعی: بددیده یا بدسرشت دستور داد که این را سریعاً ببرید و سرش را با تبر بزنید.

هوش مصنوعی: وقتی آن دزد را به زنی به دست گرفتند و در حال زاری و ناله بود، فریاد می‌زد که ای شاه.

هوش مصنوعی: به من فرصتی بده تا بتوانم حرف‌های خود را بزنم و به طور روشن، رازهای این جمع را بیان کنم.

هوش مصنوعی: فرمان داد که این مرد نادان را بیاورید تا داستان تمام ماجرا را تعریف کند.

هوش مصنوعی: او گفت که در سمت آن کوه، چندین غار وجود دارد که پر از جمعیت است.

هوش مصنوعی: وقتی شب فرا می‌رسد و تاریکی همه‌جا را می‌پوشاند، این سفر به‌گونه‌ای است که مانند گردن‌کش‌ها در پی آرامش و امنیت هستند.

هوش مصنوعی: آنها بدون سر و صدا می‌آیند و هر چیزی را که می‌خواهند برمی‌دارند و راه‌ها را می‌بندند.

هوش مصنوعی: در آن غار تاریک، گروهی از انسان‌های پست و نادان حضور دارند.

هوش مصنوعی: تمام مردان را در آن مکان خواهند کشت و زنان را به سختی و زحمت خواهند برد.

هوش مصنوعی: خشایار دستور داد که سربازان سوار شوند و به سوی غار حرکت کنند.

هوش مصنوعی: شخصی که در زندگی‌اش کارهای نادرست انجام داده و به نوعی گرفتار مشکلات است، حالا با دست و پای بسته، مانند سنگی که به گردنش آویخته شده، در زندگی احساس انزوا و ناتوانی می‌کند. او نمی‌تواند کارهایش را به درستی پیش ببرد و از مشکلاتش رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: او را به زمین انداختند و به او گفتند: ای سرسخت و شتابزده!

هوش مصنوعی: چندین سنگ بزرگ در کوهستان به آرامی در حال حرکت به سمت غار هستند.

هوش مصنوعی: در یک زمان، غاری در کوه سهند وجود داشت که بر فراز آن کوه بلند و رفیع بود.

هوش مصنوعی: آن دزد گفت: در این غار، دزدان خود را نشان می‌دهند و همگی در کنار هم هستند.

هوش مصنوعی: در شب، هنگامی که آدم‌ها در تلاش و کوشش هستند، همچنان خواب و آرامش بر آن‌ها سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: خشایار دستور داد که همین لشکر مشهور در نزدیکی غار بماند.

هوش مصنوعی: در اینجا به مردان جنگی اشاره شده که از میان آن‌ها، تنها یک نفر وجود دارد که با ساز و برگ کامل و نیرویی زیاد آماده نبرد است و بقیه در تنگنا قرار دارند. این بیت به نوعی نشان‌دهنده‌ی قدرت و توانایی یک شخص در مقایسه با دیگران است.

هوش مصنوعی: در یک غار به شور و غوغا می‌افتند و نام شاهنشاهی را بر زبان می‌آورند.

هوش مصنوعی: شجاعان وارد غار شدند و نام شاهنشاه معروف را بیان کردند.

هوش مصنوعی: لشکری از طرف شاه داریوش فرستاده شد تا دزدان بی تدبیر و عقل را به دام بیندازند.

هوش مصنوعی: وقتی دزدان از خواب شیرین بیدار شدند، متوجه شدند که اوضاع تغییر کرده و به دنبال راهی برای فرار افتادند.

هوش مصنوعی: لشکر مشهور و شناخته‌شده، همگی دزدها را به حالت اندوه و بیچارگی درآورد.

هوش مصنوعی: آنها را در وضعیت بدی گرفتار کردند و به زحمت و دردسر انداختند، به طوری که بی آنکه خودشان بخواهند، به نابودی کشیده شدند.

هوش مصنوعی: این گروه بسیاری از خانه‌ها را در زیر کوه با سنگ و گل ساخته‌اند.

هوش مصنوعی: بسیار طلا و نقره‌ای که ذخیره کرده‌ای، مانند آتشی که در حال شعله‌ور شدن است.

هوش مصنوعی: آنها به خانه‌ها برگشتند و در همه جا گشتند، اما در یک خانه قفلی بسته دیدند.

هوش مصنوعی: به حضور خشایار شاه رفتند و عرضه داشتند که ای پسر شاه...

هوش مصنوعی: ما دزدان را که دستشان بسته بود، از گاه و زمان به اسارت گرفتیم.

هوش مصنوعی: به اطراف غار و کوه سر زدم و دیدم که وسایل و ابزارهای زیادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: پس از آن، خشایار با یک امیر دیگر و تعدادی از سروران و وزرایش دیدار کرد.

هوش مصنوعی: آنها به کوه‌ها و غارها رفتند و در آنجا گنج‌های فراوان و وسایل زیادی را پیدا کردند.

هوش مصنوعی: سلاح قهرمانان شامل گرز و سپر است و همچنین تیرها، ترکه‌ها و سنگ‌های طلا نیز جزو تجهیزات آنها به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: در این غار، خانه‌ای را دیدند که در آن بسته بود و به نظر می‌رسید که محل سکونتی است.

هوش مصنوعی: او فرمود که این در را باز کنید تا ببینم چه راز و رمزی در بیرون وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی در را باز می‌کنند، با چراغ به داخل می‌روند تا شاید اطلاعاتی از آن خانه به دست بیاورند.

هوش مصنوعی: آنها رفتند و دیدند که گروهی بد، زیبایانی را در زنجیر کردند.

هوش مصنوعی: تمام موها به زمین ریخته است از ناراحتی و همه‌ی پیشانی‌ها زرد و پژمرده شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی آن‌ها دیدند که در باز شد، از چهره‌ی زیبا و دل‌نشین او، گریه کردن را شروع کردند.

هوش مصنوعی: همه در اینجا به شدت نالان و بیچاره شده‌اند و از خداوند یاری می‌طلبند.

هوش مصنوعی: پروردگارا، جان ما را همانند باغی تازه کن که این کوه تاریک و بی‌ثمر شده است و دیگر نمی‌تواند خانه‌ام باشد.

هوش مصنوعی: هیچ کس از وضع ما آگاه نیست و ما در چنگال افرادی ناتوان و بی‌کفایت گرفتار شده‌ایم.

هوش مصنوعی: وقتی که کامبوجی به شاه گفت که باید به حرف‌هایش گوش دهی، یکی از آن‌ها به قدری تحت تاثیر قرار گرفت که هوشش را از دست داد.

هوش مصنوعی: خشایار پرسید که چه چیزی باعث شده که این فرد را این‌گونه رفتار کرده‌اند و چه صحبت‌هایی در این باره رد و بدل شده است.

هوش مصنوعی: در این بیت اشاره به این است که از زیبایی و طراوت چهره‌ای دل‌انگیز، ناگهان و به طور غیرمنتظره، حادثه‌ای تلخ و ناگواری رخ می‌دهد که باعث زمین‌گیر شدن او می‌شود. این تغییر ناگهانی می‌تواند نمادی از ناپایداری زندگی و تغییرات غیرقابل پیش‌بینی باشد.

هوش مصنوعی: بنابراین کسانی که با اصالت و شجاعت هستند و مردان نیک و باهوش را در کنار آن بی‌گناه قرار داده‌اند، باید به او کمک کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که کامپوی را دید، ناگهان چشمانش به روی او گشوده شد و دوباره اشک‌هایش جاری شد.

هوش مصنوعی: او گفت که این مادر، که ماه مهر است، به خاطر ذلت و خفت، این‌چنین چهره‌اش زرد شده است.

هوش مصنوعی: وقتی آن دختر زیبا به هوش آمد، نگاهی به بالای سرش انداخت و شوهرش را دید.

هوش مصنوعی: آن چهره‌های زیبا زنجیرها را گشودند و در نتیجه، موی بلند و خوش حالت مانند دامی آزاد شد.

هوش مصنوعی: تمام زن‌ها شاد و خوشحال شدند زیرا از آن غار آزاد شدند.

هوش مصنوعی: اسب‌ها را به سمت کوه راندند و تمامی گروه را سوار آن‌ها کردند.

هوش مصنوعی: در یک غار، درب را با سنگی محکم بسته بودند و دزدان گفتند که شانس به آن‌ها روی آورده است.

هوش مصنوعی: خشایار دستور داد به امیر که درباره زن‌ها و این دزدهای اسیر صحبت کنند.

هوش مصنوعی: تو با آن سواران به سوی شهر برو، زیرا زنان به خاطر شادی به دنبال تو هجوم خواهند آورد.

هوش مصنوعی: همه دزدها را به زندان ببرید و آنان را شاد و خندان کنید.

هوش مصنوعی: بیایید تا چند روز دیگر، وقتی ماه مهربانی بهتر شود، در کنار هم باشید.

هوش مصنوعی: خشایار با لشکری از پیادگان بیرون آمد و به سمت کاخ رفت.

هوش مصنوعی: به طرف پزشکان رفت و گفت: حال آن معشوقه چگونه است؟

هوش مصنوعی: شخصی گفت که حال او بسیار خوب است و زیبایی چهره‌اش مانند ماه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: او گفت که با ماه مهر، خشایار تو را به سوی خود خواهد آورد.

هوش مصنوعی: آن پادشاه نامدار، خشایار، فرمودند.

هوش مصنوعی: وقتی آن پادشاه عزیز وارد شد، دختر زیبای مانند ماه از جای خود بیرون آمد.

هوش مصنوعی: سپس به نشانه‌ی احترام سرش را پایین آورد و گفت: ای شاه بر تاج‌دار!

هوش مصنوعی: من تا زمانی که زنده‌ام، بنده‌ای هستم که به فرمان و نظر تو سر نهاده‌ام.

هوش مصنوعی: تو جان مرا که بدون ارزش بود، از دست دزدها آزاد کردی و به عنوان خریدی رها کرده‌ای.

هوش مصنوعی: من مانند کنیز هستم و پدرم همچون غلام، اما با این حال، همه روزها به نفع تو خواهد گذشت.

هوش مصنوعی: او به من گفت: عزیزم، تو هم روح منی و هم عمر و ایمان من.

هوش مصنوعی: برای تو از مسافتی طولانی زحمت زیادی کشیدم، اما تو هنوز به من توجهی نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: من تمام دزدان سرسخت را گرفتم و آن‌ها را در دنیایی بی‌پایان محبوس کردم.

هوش مصنوعی: خوشحالی و نوید آن است که من تو را بدون آسیب و خطر به دست آوردم و او خودش از قید و بند رهایی یافت.

هوش مصنوعی: وقتی دختر صدای او را شنید، به شدت مبهوت شد و تمام هوش و حواسش را از دست داد، اما در دل احساس شادی کرد.

هوش مصنوعی: گفت که جانم فدای تو خواهد شد و زمین و زمان به پای تو مانند خاک خواهند شد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه روم، اجازه دهید چون من در این شهر دیگر آرامش ندارم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم چهره مادرم را ببوسم و سرم را به پایش بگذارم.

هوش مصنوعی: خشایار دستور داد که فردا صبح به سوی شهر راهی را انتخاب کنیم.

هوش مصنوعی: صبح که شد، آن پادشاه آسمانی، زمین را مانند رخت زری رنگین و زیبا کرد.

هوش مصنوعی: پرچم با درخشندگی‌اش به اهتزاز درآمد و نور آن باعث شد که جهان پر از زیبایی و روشنی شود.

هوش مصنوعی: خشایار از خواب بیدار شد و بر چالشگران و سرکشان مسلط گردید.

هوش مصنوعی: خودم را آماده کردم و به دلیران گفتم که اسبم را زین کنند و هر یک از آن‌ها خود را بیارایند.

هوش مصنوعی: یک اسب تازی با نژاد سفید و با زین و لجامی طلایی دارد.

هوش مصنوعی: آن کسی که به جمال و زیبایی مشهوری می‌رسد، مانند آنکه بر اسب سوار شده است و به مقام یلی بزرگ و مشهور دست یافته است.

هوش مصنوعی: زمانی که اسب زیبای بانوی شاه دلیران آراسته و تزئین شد، او به کمر بسته و در بارگاه حاضر شد.

هوش مصنوعی: تو در بین سربازان و فرماندهان با شکوه و رده‌بالا، به جلو جلوه می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی شاهزاده بر اسبش سوار شد، سپس مهم‌ترین و برترين افراد و سواران دور او جمع شدند.

هوش مصنوعی: از دشت دلیران صدای شادی و شور برخواست و همه جنگجویان نیزه‌های خود را در دست گرفتند.

هوش مصنوعی: با شکوه و عظمت خشایار، آن کسانی که در اوج زیبایی و نیکی بودند، از بین رفتند و به خاک افتادند.

هوش مصنوعی: از رنج و غم رهایی یافته و دل شاداب و خوشحال است.

هوش مصنوعی: او به شهر و کاخ خود آمد، و همراه خود زنی زیبا مانند ماه را داشت.

هوش مصنوعی: او فرمان داد دزدان را به زندان بیندازند و در آن زندان تنگ نگه‌دارند.

هوش مصنوعی: این افراد بدکار به خاطر رفتارهای ناشایستی که با دیگران داشته‌اند، به شدت مورد انتقاد و توبیخ قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: زنی را به کاخ بیاور که در اطراف کاخ زنان دیگر نیز هستند.

هوش مصنوعی: خدمتکاران و کنیزان او همه به پای او بوسه می‌زنند.

هوش مصنوعی: با دیدن چهره‌ی زیبای تو، شادی‌ام را بیان کردم و از این رو خوشحال بودم.

هوش مصنوعی: زن شاه را به گرمابه بردند و او هم لباس زیبایی به تن کرد که مانند ماه می‌درخشید.

هوش مصنوعی: سپس گفت: حالا ماه مهر من کجاست؟ وقتی او نیست، قصرش بسیار بی‌حالت و بی‌جلوه است.

هوش مصنوعی: مطمئن شدم که آن دختر من است، زیرا آن دختر خوب به من نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: سپس داستان را کامل برایش تعریف کرد و از آن شاه با خوبی و نام نیک صحبت کرد.

هوش مصنوعی: به آنها گفتند که تا عصر، آن شاهزاده همراه با دختر با شخصیت و خوب خواهند آمد.

هوش مصنوعی: وقتی او خبر خوشی را شنید، بسیار خوشحال شد و مانند سروی که از قید و بند رها شده باشد، احساس آزادی کرد.

هوش مصنوعی: او گفت که تجربه‌های بسیار دردناک و سختی را پشت سر گذاشته‌ام، اما اکنون به چنین گنج باارزشی دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: زندگی همیشه در حال تغییر است؛ گاهی ما را به پایین می‌برد و گاهی موفقیت‌ها را به ما می‌دهد.

هوش مصنوعی: سپس کامپویه با بزرگانی که در شهر بودند، قوانینی را برای همه محله‌های شهر تعیین کرد.

هوش مصنوعی: به زودی، پرچم پیروزی را برافرازید، زیرا شاهزاده به همراه سپاهش از آنجا عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: تا چهار فرسنگ دورتر از شهر، همچنان عده‌ای به ساز و آواز و جشن و سرور مشغول هستند.

هوش مصنوعی: وقتی از کشوری یا از سپاهی به دشت می‌رود، از یک طرف تا طرف دیگر را می‌پیماید.

هوش مصنوعی: در هر دو طرف، مردم خوشحال بودند و به خاطر شادی‌شان، در شهر سروصدا و شلوغی زیادی ایجاد کردند.

هوش مصنوعی: یک نفر که آن دزدها به دام افتادند و به شدت نگران و ترسیده شدند.

هوش مصنوعی: دیگر اینکه فرزند پادشاهانشان نیز در آن زمان مفتخر و سربلند شده است.

هوش مصنوعی: این جمله به اشاره به افراد مختلفی دارد که هر کدام در جامعه نقش خاصی دارند؛ شامل امیر و وزیر، سرکردگان، دهقان، زنان و کودکان. هر کدام از این گروه‌ها در زندگی اجتماعی و اقتصادی اهمیت ویژه‌ای دارند و در کنار هم جامعه را تشکیل می‌دهند.

هوش مصنوعی: همه از صمیمیت و شوق با دل شاد هستند و از زحمت و غم‌ها رهایی یافته‌اند.

هوش مصنوعی: همه لباس‌هایشان را از طلا دوخته‌اند و بر سرشان کلاه‌های طلایی گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: کمربند و کفش زرین افسران سپاه به زیبایی درخشان است و نشان می‌دهد که این افراد از ثروت و مقام بالایی برخوردارند.

هوش مصنوعی: هر کس که پارچه‌ای نفیس و گران‌قیمت در خانه داشت، آن را بیاورد و زیر پا بگذارد.

هوش مصنوعی: آنها دشت را آماده کردند تا آن اسب مشهور از آن عبور کند.

هوش مصنوعی: تمام زنان و دختران می‌توانند بدون هیچ هزینه‌ای از گل‌ها بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: همه مردم در حال عبور، جام‌هایی پر از طلا در دست داشتند.

هوش مصنوعی: آنها در دستانشان بخور بر افروخته‌اند که بوی خوش آن باعث مستی و سرخوشی‌شان شده است.

هوش مصنوعی: سواران و پیاده‌ها هر کدام در دو صف ایستاده‌اند، همه با نیزه و پرها همانند یکدیگر در دست دارند.

هوش مصنوعی: از نیزه‌ها قوس‌هایی ساخته‌اند و از بالای سر پرچم، نشانه‌های شاه را به اهتزاز درآورده‌اند.

هوش مصنوعی: تا چهار فرسنگی، مردم ده و روستا به شکوه و عظمت شهر پی می‌برند و همه در یک صف و گروه قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: شجاعان همه آوازهٔ خود را به پادشاه و خشایار تقدیم کردند و برای او آفرین گفتند.

هوش مصنوعی: پادشاه و فرزندش شاد و خوشبخت باشند و لطف و کمک آهورا برای آنها همیشه برقرار باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر وجود شاه و شاهزاده، سرزمین ایران به بهشتی فوق‌العاده تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: خداوند به ما چه پادشاهی پرتوان و بخشنده عطا کرده است که تاج بر سر دارد.

هوش مصنوعی: اگر جان خود را برای او فدای کنیم و سر خود را به خاک پایش بسپاریم، چیزی بعید نیست.

هوش مصنوعی: ما را از آسیب‌های بد رهایی بخشید، زیرا همه‌ی رفتارهای زشت ما را در بند کرده است.

هوش مصنوعی: این سرزمین مشهور و بزرگ، مانند ایران، با شکوه و قدرتی که دارد، در دل خود گسترده و باز است.

هوش مصنوعی: برای توصیف وضعیت کنونی می‌توان گفت که زمین و طبیعت به حالتی سرسبز و شاداب درآمده‌اند، گویی تمامی ظلم و بی‌عدالتی‌ها از میان رفته‌اند.

هوش مصنوعی: ایرانیان با افتخار و سربلندی به پیش رفتند و سرنوشت نیکو و خوشی برای آنان رقم خورد.

هوش مصنوعی: وقتی که پرچم پادشاهی از دور نمایان شد، جلوه‌ای از بزرگی و شکوه به چشم آمد.

هوش مصنوعی: صدای زنگ یا ضربه‌ای بلند به آسمان رسید زمانی که از دور، فرزند پادشاه را دیدند.

هوش مصنوعی: همه به خاطر خوشحالی چهره‌هایشان را روشن کردند و در کنار هم، عود شعله‌ور می‌سوخت.

هوش مصنوعی: تعداد زیادی از مردم ثروت خود را به پای آن اسب معروف نثار کردند.

هوش مصنوعی: همه دختران با لباس زیبا و شاداب هستند، دستانشان زیبا و موهایشان سیاه و خوشبو است.

هوش مصنوعی: همه گل‌های زیبا را به احترام او، فرزند شاهِ بزرگ تقدیم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که شاه از بالای طاق پیروزی عبور کرد، سروران و بزرگان سپاه نیز همراه او بودند.

هوش مصنوعی: دلیران سرودهایی می‌خواندند و بر شاهزاده درود می‌فرستادند.

هوش مصنوعی: خشایار به کاخ وارد شد و در آنجا همه چیز به دقت تنظیم و مرتب شده بود.

هوش مصنوعی: شاه تنها یک دختر دارد که زیبایی‌اش به مانند ماه است و از طرف دیگر، او یک سوارکار معروف هم دارد.

هوش مصنوعی: زیبایی که مادرش ماه مهر است، در چهره و نگاه خود جاذبه‌ای خاص دارد.

هوش مصنوعی: وقتی از دور آن شاه بزرگ را دید، به طرف قصرش شتافت و به سوی او رفت.

هوش مصنوعی: او در برابر پادشاه احترام می‌کرد و وقتی که شاهزاده دست او را گرفت، او را مانند یک ماه درخشنده دانست.

هوش مصنوعی: خداوند فرمان داد که تو خود دارای مقام و شخصیت والایی هستی. از وجود تو خوشحال شدیم و تو نیز شاد شدی.

هوش مصنوعی: او پس از عشق و محبت، دست مادرش را بوسید، همان دختر که به زیبایی چون ماه می‌ماند.

هوش مصنوعی: آنها به سمت حرم رفتند و طلا و نقره نثار کردند.

هوش مصنوعی: خشایار به همراه بزرگان و امیران، به درون کاخ رفتند و بر روی تخت نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: پس از آن، با شکوه و بزرگی، از آن پادشاه پرفراز و کامیاب استقبال کردند.

هوش مصنوعی: در سه روزی که این جشن برپا شده بود، شهر به خاطر شادی و خوشحالی زیبا و پرزرق و برق شده بود.

هوش مصنوعی: پس از آن مهران بارای و هوش گفت که تو شاهنشاه داریوش هستی.

هوش مصنوعی: خشایارشاه اینجا را به خاطر آورد و کسی را فرستاد تا زیبایی و روشنایی ماه را به همراه بیاورد.

هوش مصنوعی: زمانی که کامپویه این سخن را شنید، سرش را بر زمین گذاشت و گفت: «به خداوندی که همه چیز را آفریده، شگفت‌انگیز است.»

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر احترام و ارادت به شخصیت‌های بزرگ است. شاعر از جان‌فشانی برای کسی که در کارها موفق و پیروز است سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که این موفقیت‌ها تا ابد ادامه داشته باشد. در واقع، اینجا تأکید بر ارزش و عظمت شخصیت‌هایی است که در زندگی جامعه تأثیرگذارند.

هوش مصنوعی: فرمان او بر ما لازم است و ما باید جان خود را برای او فدای او کنیم.

هوش مصنوعی: خشایار از این حرف خوشحال و خندان شد و صورت رخش، مانند گلی در باغ، سرخ و زیبا شد.

هوش مصنوعی: خشایار به مهران گفت که باید آن گنجینه‌ی پنهان را بیرون بیاورند.

هوش مصنوعی: باید به گنج‌دان بگویی که گنج گرانبها و جواهرات از هر نوعی را به تو ارائه دهد.

هوش مصنوعی: از زیبایی و تخت و پرده‌های نازک و از گنج‌های طلا، شکل و شمایل تختی برپا شده است.

هوش مصنوعی: آماده باش و به قصر برو، زیرا امروز بعد از ظهر خطبه خوانده خواهد شد.

هوش مصنوعی: می‌توان گفت که هنگامی که خورشید طلایی و درخشان با ثروت و هر نوع چیز، سفره‌های فراوان و متنوعی را فراهم آورده است.

هوش مصنوعی: در ماه مهر، به باغی رفتند و دیدند که زیبایی مانند مادر، در آنجا به زیبایی خود می‌درخشد.

هوش مصنوعی: دختر بردیا آنقدر خوشحال شد که خشایار، شاه، شوهر او شد.

هوش مصنوعی: تمام زنان و بزرگان شهر برای این مراسم عقد حضور پیدا کردند.

هوش مصنوعی: از آن دختران و دوستان او که بر کاخ عشق خود را تزئین کردند فاصله بگیر.

هوش مصنوعی: در یکی از جشن‌های بزرگ و باشکوه، نوشیدنی‌هایی مانند شراب، نقل و عسل را آماده کردند.

هوش مصنوعی: وقتی عصر فرا رسید، سران و بزرگان دارای دانش و اهل خرد مغان جمع شدند.

هوش مصنوعی: پس از آنکه شخصی خطبه‌ای خواند، همانند شاهی بر درختان رو به جلو و همانند دختری زیبا و پرنور از ماه، نمایان شد.

هوش مصنوعی: پس از آن، خشایار شاه بر تخت زرین نشسته و در کنار ماه قرار گرفت.

هوش مصنوعی: زر و سیم به معنی طلا و نقره است، که به نوعی نشان‌دهنده ثروت و دارایی است. در اینجا به "دختر بردیا" اشاره می‌شود که یعنی دختر یکی از شخصیت‌های تاریخی، و "نثار قدوم" به معنای تقدیم کردن به پای کسی است. در مجموع، این عبارت بیان‌گر تقدیم ثروت و دارایی به یک شخصیت برجسته تاریخی به نام خشایارشا است.

هوش مصنوعی: به مردم کمک کردند و تمام طلاها را در قصر ریختند و در آنجا سروصدای زیادی برپا شد.

هوش مصنوعی: دختران شروع به نواختن چنگ کردند و با شوق و شادی زیادی به اجرای موسیقی پرداختند.

هوش مصنوعی: کسی گفت: خوشا به حال چمنزارهای پارس که آهوها بی‌ترس در آنجا می‌دوند.

هوش مصنوعی: کسی گفت خوش به حال آهوی نر که از تمام آن شادی‌ها به سمت او آمده است.

هوش مصنوعی: یک نفر گفت: تیرو کمان به پهلوی حیوان خوشایند و شگفت‌آور است، زیرا بدون شک آن را به درستی می‌شناسد.

هوش مصنوعی: یکی گفت که فصل بهار با گل‌ها و لاله‌ها و آهوانی که در حال شکار هستند، بسیار خوشایند و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: همه شاد و خندان هستند، در حالی که کف می‌زنند و پا بر زمین می‌زنند و جشن می‌گیرند.

هوش مصنوعی: سه روز بعد، خشایار شاه فرمان داد که سپاه آماده شود.

هوش مصنوعی: باید رو به سمت پارس حرکت کنیم و بی‌هیچ مکالمه‌ای به سوی پادشاه برویم.

هوش مصنوعی: وقتی کامپویه این خبر را شنید که مهتاب با عشق او تصمیم به سفر گرفته است،

هوش مصنوعی: بارهایی از طلا و نقره و پارچه‌های گران‌قیمت و لباس‌های زربفت آماده کردند.

هوش مصنوعی: در اینجا به توصیف زندگی و نعمت‌های دنیوی اشاره شده است. گوینده به زیبایی‌های زندگی، از جمله فرش، چادر و سازهای موسیقی اشاره می‌کند و همچنین به فعالیت‌های جنگی و نظامی. به نوعی این ابیات نشان‌دهنده تنوع و فراوانی زندگی مادی و فرهنگی انسان‌ها هستند.

هوش مصنوعی: از تختخواب و جای زرین، چیزی که ناپسند باشد، مناسب کسی که تاج دارد، نیست.

هوش مصنوعی: صبحگاهان، زمانی که صدای خروس به گوش رسید، مقدمه و اساسی برای عروسی آماده شد.

هوش مصنوعی: همه مجبور شده‌اند بارهای سنگین خود را بر دوش قاطرها بگذارند، ولی به خاطر چیزی که واقعاً بی‌ارزش و بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: وقتی که وسایل و لوازم را آماده کردند، به سوی پارس راه افتادند با آن ساخت و ساز و بناهایی که داشتند.

هوش مصنوعی: در روزی دیگر، بانوی کامپویه شاه، با تجهیزات و وسایل بسیاری آماده شد.

هوش مصنوعی: او به مادرش گفت: ای مادر عزیز و مهربان، تو همچون ماهی زیبا و درخشان هستی.

هوش مصنوعی: من منتظر هستم که دوستان و دخترانم به دیدارم بیایند.

هوش مصنوعی: وقتی صبح شد و همه سواران، از جمله شاه و امیران و شخصیت‌های معروف، آماده شدند.

هوش مصنوعی: از زن و همچنین از ماه مهری خوب، پنجاه دختر با او همراه هستند.

هوش مصنوعی: گروهی از مردم و سربازان، به سمت یک مسیر مشخص به راه افتادند.

هوش مصنوعی: بزرگان و سرپرستان بدون هیچ هزینه‌ای با احترام و استقبال به سفر رفتند.

هوش مصنوعی: وقتی که چند فرسنگ از شهر دور شدند، مردم با شادی و خوشحالی به راه خود ادامه دادند.

هوش مصنوعی: خشایار به بزرگان و برترین افراد گفت که ای نامداران و پرچمداران در کارها، دستور دهید و همه چیز را به گونه‌ای که شایسته است، انجام دهید.

هوش مصنوعی: دیگر نیایید به همراه ما، چراکه شما در شهر و با سپاه خود در وضعیت بهتری هستید.

هوش مصنوعی: خداحافظ ای پادشاه، خداحافظ ای مردم و سربازان شهر.

هوش مصنوعی: تمامی گروه به سمت شهر پاس، جایی که خشایار قرار دارد، رفتند، با عروس تازه و وسایل زندگی.

هوش مصنوعی: در حضور شاه خشایار، که از خاندان بزرگ و بلندمرتبه است، سخن گفته شد.

هوش مصنوعی: دو روز دیگر، عروس جدید همراه با جهیزیه و وسایلش به شهر پارس خواهد آمد.

هوش مصنوعی: او گفت: از این خبر خوشحال شدم و چشمانم به خاطر دیدن پسرم روشن شد.

هوش مصنوعی: فرمود: ای مردم شهر، زینت بزنید، همه خوشحال باشید و به جشن و شادی بپردازید.

هوش مصنوعی: تمامی قوانین و رسم و رسوم شهر را کنار بگذارید و فضایی شاداب و زیبا مانند گلستان ایجاد کنید.

هوش مصنوعی: آنها گفتند که ما قطعاً به دستورات عمل خواهیم کرد و هر آنچه لازم باشد انجام خواهیم داد.

هوش مصنوعی: به دستور شاه، همه قوانین و مراسم را اجرا کردند و تمامی هزینه‌ها از خزانه شاهانه تأمین شد.

هوش مصنوعی: از پارچه‌های باارزش و لطیف فرشی می‌سازیم که فرشتگان از بلندی آسمان به تماشای آن بپردازند.

هوش مصنوعی: ما در مسیر خود با شادی و آهنگ زندگی می‌کنیم و همه جا پر از سلام و آرزوی نیکوست.

هوش مصنوعی: به سر نیزه‌ها شمع روشن می‌کنیم و در مسیر شاه، گل‌های خوشبو قرار می‌دهیم.

هوش مصنوعی: همه با گل و شمع و چیزهای زیبا به سراغ پارس می‌آیند تا آنجا را درخشان و روشن کنند.

هوش مصنوعی: از دروازه شهر تا کاخ شاه باید صفی از دو طرف سپاه برقرار باشد.

هوش مصنوعی: اگر با محبت و مهربانی به شاه پادشاهی خوش‌آمد بگویند، چشمان دشمنان و بدخواهان از حسادت و زشتی کور خواهد شد.

هوش مصنوعی: فرمانروایان و وزرا با شادی و شور و هیاهو به استقبال یکدیگر آمدند.

هوش مصنوعی: یک جشن باشکوه و زیبا در آسمان برگزار شده است که با صداهای موزیک و ساز و آواز همراه است.

هوش مصنوعی: صدای دف و نای به آسمان بلند شد و در بهشت، حوری‌ها و فرشتگان خوشحال شدند و خندیدند.

هوش مصنوعی: عروس آمد و دست پادشاه را بوسید و گفت: خداوندگار ما همیشه شاد باشی.

هوش مصنوعی: خشایار دست پدرش را بوسید و پدرش گفت: خوش آمدی از سفر.

هوش مصنوعی: ما از چهره تو بسیار خوشحال شدیم، و همچنین از چهره مهر و محبت نیکوی تو.

هوش مصنوعی: دختر باکره‌ای که به خانه شوهر می‌رود، برای ما و برای ایران خوش‌یمن است. به او تبریک می‌گوییم که عروس شده است.

هوش مصنوعی: او را با زیورهایی از طلا و جواهرات مانند یاقوت و سکه‌های مختلف تزیین کردند.

هوش مصنوعی: دختر زیبایی که متعلق به خشایار بود، در اوج زیبایی و شگفتی خود قرار داشت و به عنوان سرآمد بانوان شناخته می‌شد.

هوش مصنوعی: او شهبانوی داریوش است و به همین دلیل، زندگی پر از خوشی و لذت را برای او به ارمغان آورده است.

هوش مصنوعی: یک نفر تاجی از طلا و جواهرات زیبا به خاطر محبت و احترام، بر سر ماه مهر قرار داد.

هوش مصنوعی: در روزی دیگر، نوازندگان تصمیم گرفتند مجلسی جدید و زیباتر برپا کنند.

هوش مصنوعی: همه با خوشحالی و شادمانی دست می‌زنند و دختران مانند جواهرات درخشان و زیبا به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: سپس فرمانده ی سپاه به دربار آمد و سرش را فرو برد.

هوش مصنوعی: او گفت که سفره‌ی شاه آماده است، لطفاً در بارگاه تشریف بیاورید.

هوش مصنوعی: در میان جمع، شاه و بزرگان و فرماندهان مانند زنان نیکو و باشکوه بر سر سفره نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: این جمله به تنوع غذایی و لذیذ بودن غذاها اشاره دارد. در آن به انواع مختلف پرندگان و غذاهای خوشمزه‌ای که از آن‌ها می‌توان تهیه کرد، اشاره شده است. به طور کلی، گوینده به فراوانی و تنوع غذاهای خوشمزه‌ای که می‌تواند از این پرندگان تهیه شود، اشاره دارد.

هوش مصنوعی: در کنار میز، جامی طلا وجود داشت که به یاد پادشاه آن را برداشتند.

هوش مصنوعی: آنها از سفره غذا خوردند و پس از آن دوباره به راه افتادند تا مجلس جدیدی برپا کنند.

هوش مصنوعی: آنها بسیار خوشحال بودند و تا نیمه شب به نواختن ساز و شادی و سرور ادامه دادند.

هوش مصنوعی: اجازه گرفتند و هر کدام به سمت خوابگاه خود رفتند.