هوش مصنوعی: فریدون که دارای تاج زرین بود کجا رفت؟ منوچهر، که پناهی برای جهانیان بود، کجا شده است؟

هوش مصنوعی: کجا او کیقباد، آن مرد جنگی با افتخار؟ و کجا شاه کاوس، که دشمنان را به زانو درآورد؟

هوش مصنوعی: این شعر به پرسش از سرنوشت و وضعیت شاهان بزرگ و ملی اشاره دارد. شاعر در اینجا به یاد می‌آورد که کیخسرو، شاه تاجدار، و نیز گشتاسب و اسفندیار، شخصیت‌های مهم و برجسته تاریخ و افسانه‌های ایران، کجا رفته‌اند و چه بر سر آن‌ها آمده است. این سوال نشان‌دهنده دلتنگی و اندوه از فقدان عظمت و قدرت آن پادشاهان است.

هوش مصنوعی: کجا رفت شاپور و شاه اردشیر که با دشنه چرم پهلوی شیر را دریدند؟

هوش مصنوعی: بهرام و بهمن کجا رفته‌اند و آیا خداوند ایران و ارمن هم اکنون کجاست؟

هوش مصنوعی: در کجا هست آن شاه اردوان که از ساسانیان، شاه نوشیروان بر او حکومت می‌کند؟

هوش مصنوعی: کجا هستند آن شخصیت‌های بزرگ ایرانی که قدرت آنها به کشورهای دوری چون هند و چین نفوذ می‌کرد؟

هوش مصنوعی: کجا می‌توان پهلوانانی را پیدا کرد که مانند زال و سام، خطر را مانند شکار درو کنند؟

هوش مصنوعی: رستم، سردار زابلستان، همچون مرگی است که به ناگاه به سراغ انسان می‌آید و هیچ‌کس نمی‌تواند از آن فرار کند.

هوش مصنوعی: چون گیو و بیژن و گودرز، نام‌آوران بزرگ و کهن را بیاد آورید.

هوش مصنوعی: ای کاش که این عزیزان ناگهان از این سرزمین و دیار نرفتند و ما را تنها نگذاشتند.

هوش مصنوعی: قهرمانان و جنگجویان شجاع و نیرومند، با عزت و سر بلندی، آماده شده‌اند و به سمت مقصد خود حرکت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر یکی از آن تخم‌ها را داشتیم، در دل خود بذر شادی می‌کاشتیم.