هوش مصنوعی: در عمیق‌ترین نقطه این ترس و ناامیدی و در دل این دنیای خاکی، هر روز به خاطر شب‌هایی که می‌گذرد، حس غم و اندوه دارد و هر بهاری که می‌آید، به نوعی با خزان و رکود همراه است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از خاک به وجود آمده، در نهایت به خاک بازخواهد گشت. در این جهان، هیچ کس برای همیشه نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: مرگ همانند یک اژدها است که بی‌رحمانه جان آدمی را می‌گیرد و هیچ ارزشی ندارد. چگونه می‌توان از چنگال آن رهایی یافت، در حالی که به مانند فیل در لحظات حساس و زودگذر زندگی، قدرت سرشار وجود دارد.

هوش مصنوعی: در این دنیا ما موقتی هستیم و روزی مهمانانی هستیم که بالاخره باید برویم. زندگی ما نیز مانند میهمانی است که پایان می‌یابد.

هوش مصنوعی: بدون تردید و بدون هیچ بحثی، همه با مرگ روبرو می‌شوند؛ چه بزرگ و کوچک، چه نیکو و زشت، چه مرد و زن، چه پیر و جوان.

هوش مصنوعی: در سال 1333 هجری شمسی، از دور ماه در زمان بعثت پیامبر خاتم، به عنوان پیامبر آخر الزمان نمایان شد.

هوش مصنوعی: شخصی که عمر کوتاهی دارد، از ناظم‌السلطان مهی (نظمی و دستوری خاص) به ما می‌آورد که باید از این جهان فانی خارج شویم و به سرنوشت دیگری برویم.

هوش مصنوعی: خانم بزرگ و عزیز با اهل آسمان‌ها دوست و هم‌نشین شده و در کنار حورهای بهشتی در آرامش و آسایش زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به بررسی ویژگی‌های یک فرد برجسته و باعظمت می‌پردازد. نام این فرد در سراسر جهان شناخته شده و باعث افتخار و عزت عالم است. داغی که بر دل‌ها نشسته به خاطر اوست، و بحر شرافت او به مانند مرواری در صدف خود، رونق و زیبایی دارد. همچنین، حیا و عفت او در آسمان مانند ستاره‌ای درخشان و چشم‌نواز است.

هوش مصنوعی: قلم یک فرمانروای بزرگ، به ناچار با ناله و اندوه تاریخ خود را نوشت و حسرت جوانی را بیان کرد.