هوش مصنوعی: در کوچه، پیرمردی را دیدم که لبو می‌فروشد و باری از لبو را بر دوش دارد و به جلو خم شده است.

هوش مصنوعی: او می‌گفت که شیرینی لبانش بسیار داغ و دلپذیر است و با این شعری که سروده، در جهان صدایی از شادی و سرزندگی ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: کودکان با تلاش و سرعت در حال برداشت چغندر هستند، مانند صوفیانی که با شوق و اشتیاق به دنبال دیگ در حال جوشیدن می‌روند.

هوش مصنوعی: ناگهان کالسکه خان از آن سو رد شد و خان درون آن نشسته و در حال گفتگو بود.

هوش مصنوعی: چرخ درشکه، خر را به حرکت درآورد و به زمین انداخت تا زانوهایش به زمین رسید و دستش به طور ناتوانی به حالتی در آمد که شبیه به موش بود.

هوش مصنوعی: بار خر به طور نادرستی روی دوشش افتاد و انسان خیال کرد که این بار، دستاری است که در یک مهمانی نوشیدنی به سر گذاشته شده است.

هوش مصنوعی: پیر ستمگر به ما نزدیک شد و ما را به چنگ گرفت. او با صدایی تهدیدآمیز فریاد زد و نشان از هوشیاری و بیداری به ما داد.

هوش مصنوعی: او را آنقدر زدند که دیگر هیچ چیزی از او باقی نماند؛ نه شانه‌ای، نه پشتی، نه گردن و نه دوشی.

هوش مصنوعی: از آنجا که چاره‌ای جز تحمل کردن وجود ندارد، شخصی که در برابر ظالمی حقیر است نمی‌تواند با کسی که سکوت می‌کند، گفت و گویی داشته باشد.

هوش مصنوعی: الاغ بیچاره گفت: ای پیر و بی‌فایده، اگر تو دارای فرهنگ و عقل و هوش بودی، حال و روزت اینگونه نبود.

هوش مصنوعی: گناه من این است که وجود دارم و به فرمان تو عمل می‌کنم. ای کاش به جای من، یک الاغ سرکش بود که تحت سلطه‌ات نمی‌بود.