هوش مصنوعی: ای دل، وقتی که از جسم و تن جدا می‌شوی و به روح و جان می‌افزایی، در زیباییِ خود چنان جلوه‌گری کن که نظر صاحب‌نظران را جلب کنی و آن‌ها را سحر کنی.

هوش مصنوعی: اگر زنجیری از زلف معشوقت بر دلت سنگینی کند، رهایی از زنجیر غمت بسیار دشوار است.

هوش مصنوعی: تا کی باید در مشکلات و سختی‌ها غرق باشی؟ به تلاش و کوشش بپرداز تا از چاه محدودیت‌های جهان مادی بیرون بیایی و به آزادی و رهایی دست یابی.

هوش مصنوعی: کمال وقتی به دست می‌آید که انسان از دلبستگی‌ها و زشتی‌ها آزاد باشد. پاداش آزادی و رهایی از این قیدها به سرنوشتی بلند و عالی می‌انجامد.

هوش مصنوعی: اگر به ارزش چهره‌ات آگاه باشی، این صورت زیبا را به هر کسی نشان نده.

هوش مصنوعی: تو مانند یک مروارید ارزشمند و منبعی از انصاف و عدل هستی، پس چگونه ممکن است که به کارهایی بی‌ارزش و زشت روی بیاوری؟

هوش مصنوعی: تو چهره‌ای الهی هستی که در قالب انسان ظاهر شده‌ای. از پرده جدایی و خودخواهی خود کنار برو تا حقیقت وجودت نمایان شود.

هوش مصنوعی: آنچه که در هیچ کجای دنیا نمی‌گنجد، در قلب تو جای دارد. پس چرا باید آن را در این لباس تنگ و محدود پنهان کنی؟

هوش مصنوعی: شراب بنوش و جام را بگیر تا در خلوتی سرشار از دوستی و هم نشینی نشسته و گفتگو کنی، چرا که تو خود هم صحبت من هستی.

هوش مصنوعی: دلش پر از نگرانی و ناامیدی است، امروز باید بیایی و راهی برای آرام کردن آن پیدا کنی.