هوش مصنوعی: ای فتنه‌ای که ایمان را در خطر انداخته‌ای و به دشمن کافران و مؤمنان تبدیل شده‌ای، تو همچون دزد هستی که هم مسلمان و هم کافر را به نابودی می‌کشانی.

هوش مصنوعی: دیدار تو همچون ذکر آرامش‌بخش، در دل انسان خرد را از دست می‌دهد و مانند بسم‌الله، شیطان را به فرار وامی‌دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به اشاره به اثرات منفی و مرگبار برخی چیزها دارد. دو بادام می‌تواند نمادی از چیزی خطرناک باشد که ممکن است به نظر بی‌ضرر برسد، اما در واقع می‌تواند عواقب وخیمی داشته باشد. دو مرجان نیز ممکن است نشان دهنده زیبایی ظاهری باشد که در عین حال می‌تواند به مرگ یا آسیب منجر شود. به طور کلی، چنین تصوری از تضاد میان ظاهری زیبا و یک خطر واقعی به مخاطب منتقل می‌شود.

هوش مصنوعی: جانم به عشق تو مانند دژی است محکم و استوار که از دژهای معروف و مستحکم نیز قوی‌تر است.

هوش مصنوعی: غم تو همیشه مثل شروع ماه رمضان و پایان شعبان است.

هوش مصنوعی: چشمم خسته و بی‌خواب است و مانند آبی که در کویر تبخیر می‌شود، خواب از چشمانم فرار کرده است.

هوش مصنوعی: اگر قصاب غم و اندوهی داشته باشد، در دل او فقط درد و رنج بز بیچاره‌ای را می‌بیند که جانش در خطر است.

هوش مصنوعی: دشنام‌های تو برای من ارزشی نخواهد داشت، همچنان که جنین در شکم مادرش هیچ ارزشی در مقابل حرز ندارد.

هوش مصنوعی: حضور تو در کنار لب همانند وجود دیوی است که در پی یافتن انگشتری سلیمان می‌گردد.

هوش مصنوعی: از شدت غم تو، دلم را تا جایی می‌زنم که مثل سنگ سخت و بی‌احساس شود، همان‌طور که سنگ‌زنان در کاشان سنگ‌ها را سخت می‌زنند.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو در زیر نور چهره‌ات مانند عطر مشک پراکنده شده و به زیبایی جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: با باد او را به هر جایی می‌فرستی، مثل بوجارهای دشت لنجان که به اطراف می‌برند.

هوش مصنوعی: به یاد داری که بعد از گذشت زمستان، اثرات سیاه و کثیف بر جا می‌ماند؟