اطلاعات
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
از میدان رضا میدان موافقت زاید. قوله تعالی: «فاقض ما انت قاض». موافقت استقبال حکمست بدل گشاده. رضا پس از پیدا شدن حکم است، و موافقت پیش از پیدا شدن آن. و موافقت بسه چیز است: برخاستن اختیار بنده از میان، و درست بدیدن عنایت مولی، و بریدن مهر از تحکم خویش و از دو گیتی. و نشان برخاستن اختیار بسه چیزست: یکی در بلا و عافیت یکسان بودن، و بعطا و منع برابر بودن، و بزندگانی و مرگ مساوی بودن. و نشان بدیدن عنایت مولی بسه چیزست: یکی آن که در دل وی شادی نهند که غمها بشوید، و نوری بخشند که علایق بسترد، و قربی دهند که تفرق ببرد. و نشان بریدن مهر از خود و از دو جهان بسه چیز است: یکی آن که حاجتهای وی با یکی افتد، و هیچ حجاب نماند در دل که ویرا بپوشاند، و امانی در دل وی راه نیابد. هر که در حکم بر بیم آرمیده است صابرست، و هر که در حکم بر امید آرمیده است راضیست؛ و هر که در حکم بر مهر آرمیده است موافقتست.
هوش مصنوعی: از میدان رضا، میدان موافقت به وجود میآید. آیهای یادآوری میکند که باید آنچه را که به عهده داریم، انجام دهیم. موافقت، پذیرش حکم الهی است که نشان دهنده گشاده دستی و رضایت درونی است. رضا بعد از صدور حکم نمایان میشود، در حالی که موافقت قبل از آن اتفاق میافتد. موافقت به سه عامل بستگی دارد: اول، کنار گذاشتن اختیار و اراده خود، دوم، دیدن محبت و لطف ولی، و سوم، رها کردن وابستگی به خود و دنیای مادی.
برای نشان دادن اینکه اختیار کنار گذاشته شده، سه علامت وجود دارد: یکی این که در سختی و راحتی به یک اندازه احساس آرامش کنید، دوم این که در دادن و گرفتن، نسبت به هر دو حالت یکسان نظر داشته باشید، و سوم، در زندگی و مرگ، به یک اندازه بیتفاوت باشید. برای نشان دادن توجه و لطف مولی نیز سه علامت وجود دارد: یکی اینکه در دل شما شادی جایگزین غمها شود، دوم این که نوری به شما داده شود که وابستگیها را از بین ببرد، و سوم اینکه احساس نزدیکی به حق داشته باشید که تفرقهها را از بین ببرد.
و علامت رها کردن وابستگی به خود و دنیای مادی نیز شامل سه نشانه است: یکی اینکه نیازهای شما به خوبی برآورده شود، دوم اینکه هیچ مانعی در دل شما وجود نداشته باشد که شما را بپوشاند، و سوم اینکه هیچ گونه امید و آرزویی در دلتان باقی نماند. هر کسی که در مواجهه با حکم الهی بر ترس تکیه کرده باشد، صبر دارد، و هر کسی که بر امید تکیه میزند، راضی است؛ در حالی که کسی که فقط محبت را مدنظر قرار دهد، موافقت را تجربه میکند.